Parratt [pˊæiet] Sir Walter, *10 II 1841 Huddersfield, †27 III 1924 Windsor, angielski organista, pedagog i kompozytor. Podobnie jak jego ojciec, wcześnie został organistą w kilku kościołach w Huddersfield i Londynie. Od 1861 był organistą w kościele St. Michael’s and All Angels w Great Witley (Worcestershire), następnie u lorda Dudleya, w St. Michael’s College w Tenbury Wells (z A. von Holstem i F.A.G. Ouseleyem), od 1868 w kościele w Wigan. W 1872 zastąpił J. Stainera w Magdalen College w Oksfordzie. Przewodził towarzystwom muzycznym Exeter, Trinity, Jesus i Pembroke Colleges oraz Oxford Choral Society. Od 1882 datuje się jego kariera dworska: został organistą w St. Georges Chapel w Windsorze i od 1892 osobistym organistą królowej i jej rodziny; w 1893 otrzymał tytuł Master of the Queens Musick. Na koronację Edwarda VII (1902) skomponował anthem Confortare. Otrzymał wiele najwyższych odznaczeń królewskich, m.in. w 1892 tytuł szlachecki. W 1883 na zaproszenie G. Grove’a Parratt został profesorem organów w Royal College of Music w Londynie, tamże w 1905 objął fakultet muzyczny na uniwersytecie (1916–20 dziekan), w latach 1908–18 był profesorem muzyki na uniwersytecie w Oksfordzie; w latach 1905–09 przewodniczył Royal College of Organists. Otrzymał doktoraty honoris causa uniwersytetu w Oksfordzie (1894), Cambridge (1910) i Durham (1912).
Parratt komponował muzykę religijną, teatralną, pieśni. Pierwszym wykonanym utworem była muzyka sceniczna do Agamemnona (wyst. Balliot College 1880). Napisał artykuł Music do książki The Reign of Queen Victoria (red. T.H. Ward, Londyn 1887) i 10 artykułów do Grove’s Dictionary of Music and Musicians (2. wyd. 1904–10).
Literatura: F.G. Edwards Sir W. Parratt. Master of the King’s Music, „The Musical Times” XLIII, 1902; D. Tovey, G. Parratt W. Parratt. Master of Music, Londyn 1941; F. Knights Three Magdalen Organists. P. Benecke’s Reminiscences of J. Stainer, W. Parratt and J.V. Roberts, „The Organ” LXVIII, 1989.
