Nilsson Kristina, Christine, *20 VIII 1843 Sjöabol (k. Växjö), †22 XI 1921 Sztokholm, szwedzka śpiewaczka (sopran). Po studiach muzycznych w Göteborgu (u A. Valerius), Sztokholmie (u F. Berwalda) i Paryżu (u P.F. Wartla, 1861–64) zadebiutowała 1864 w Théâtre Lyrique w Paryżu jako Violetta w Traviacie Verdiego i pozostała solistką tej sceny przez kolejne trzy sezony. W 1867 wystąpiła po raz pierwszy w Her Majestys Theatre w Londynie i odtąd aż do 1881 regularnie gościła na londyńskich scenach (Covent Garde, Drury Lane). W latach 1868–70 była solistką Opéra de Paris, gdzie 9 III 1868 kreowała rolę Ofelii w prapremierowym przedstawieniu Hamleta A. Thomasa. Od 1870 występowała wielokrotnie na scenie Academy of Music w Nowym Jorku, gdzie w 1871 była pierwszą odtwórczynią tytułowej roli w operze Mignon A. Thomasa (kreację tę uznano za niedoścignioną). Odbywała liczne podróże artystyczne po Europie, m.in. do Petersburga i Moskwy (1872–75), Brukseli (1875), Wiednia (1877), Monachium (1878) i krajów skandynawskich (1876, 1885). 22 X 1883 zaśpiewała partię Małgorzaty w Fauście Gounoda podczas uroczystego otwarcia nowo wybudowanej Metropolitan Opera House. 11 V 1891 wystąpiła na pożegnalnym koncercie w Londynie. Głos Nilsson odznaczał się niepospolitym brzmieniem; jego skala obejmowała dwie i pół oktawy (od g do d3). Nilsson była nadto bardzo piękna i posiadała wiele osobistego uroku, co wydatnie wspomagało jej kreacje sceniczne.
Literatura: T. Norlind Kristina Nilsson, Sztokholm 1923; M. Leche-Löfgren Kristina Nilsson, Sztokholm 1944.
