logotypes-ue_ENG

Neumeier, John

Biogram i literatura

Neumeier [nj΄u:mejer] John, *24 II 1942 Milwaukee (Wisconsin), amerykański tancerz i choreograf. W 1961 ukończył Marquette University w Milwaukee. Tańca uczył się w Milwaukee i Chicago, następnie w Royal Ballet School w Londynie (1962–63) i w studio V. Wołkowej w Kopenhadze; od 1957 studiował taniec modern w Chicago u S. Shearer i w jej zespole podjął pracę zawodową. W latach 1963–69 był solistą Stuttgart Ballett i w tym czasie debiutował jako choreograf. W latach 1969–73 kierował baletem we Frankfurcie n. Menem, w 1973 objął dyrekcję baletu w Hamburgu, gdzie działał również jako dyrektor szkoły baletowej oraz założonego przez siebie w 1978 Ballettzentrum. Jako choreograf współpracuje także z innymi zespołami niemieckimi oraz American Ballet Theatre, New York City Ballet, Royal Ballet w Londynie, Kongelige Danske Ballet w Kopenhadze, National Ballet of Canada, baletami oper w Paryżu i Wiedniu. Reżyseruje filmy i tworzy scenografię do niektórych swoich baletów. Laureat wielu nagród, m.in. Dannebrog Orden (1989), otrzymał tytuł Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres (1991).

Neumeier, wyjątkowo wszechstronny twórca, z równą maestrią tworzy dzieła pozbawione fabuły, wzorowane na stylu G. Balanchine’a, jak i balety narracyjne o skomplikowanych, ale czytelnych treściach (wpływy F. Ashtona i J. Cranko). Te ostatnie inspirowane są dziełami literackimi z różnych epok; szczególnie bliski Neumeierowi jest Szekspir. Z dużym uznaniem odnosi się do twórczości choreograficznej S. Diagilewa i sztuki tanecznej W. Niżyńskiego, ale podejmuje też własne interpretacje tradycyjnych dzieł z przeszłości. Wypowiada się najchętniej poprzez taniec klasyczny, wspierany ekspresyjnością czerpaną z tańca modern.

Literatura: H. Koegler John Neumeier unterwegs, Frankfurt n. Menem 1972; H. Scheier, J. Neumeier, John Neumeier und das Hamburger Ballett, Hamburg 1977; J. Neumeier, J. Flügel Traumwege, Hamburg 1980; J. Anderson Choreography Observed, Iowa City 1987.

Balety (miejsce dotyczy wystawienia)

 Aria da Capo (do muz. H. Poulenca, Stuttgart 1966)

Separate Journeys (do muz. S. Barbera, Stuttgart 1968)

Brandenburg 3 (do muz. J.S. Bacha i W. Carlosa, Frankfurt n. Menem 1970)

Romeo i Julia (muz. S. Prokofiew, Frankfurt n. Menem 1971)

III Symfonia (do muz. G. Mahlera, Hamburg 1975)

Hamlet Connotations (do muz. A. Coplanda, Nowy Jork 1976)

IV Symfonia (do muz. G. Mahlera, Londyn 1977)

Ein Sommernachtstraum (do muz. F. Mendelssohna i G. Ligetiego, Hamburg 1977)

Dama kameliowa (do muz. F. Chopina, Stuttgart 1978)

Pasja wg św. Mateusza (do muz. J.S. Bacha, Hamburg 1981)

Otello (do muz. A. Pärta, A. Schnittkego, N. Vasconcerosa i in., Hamburg 1985)

Peer Gynt (muz. A. Schnittke, Hamburg 1989)

Medea (do muz. B. Bartóka, A. Schnittkego, M. Galassa i in., Stuttgart 1990)

A Cinderella Story (muz. S. Prokofiew, Hamburg 1992)

Der Nachmittag eines Fauns (do muz. C. Debussy’ego, Hamburg 1996)

Hamlet (do muz. M. Tippetta, Hamburg 1997)

Nijinsky (do muz. N. Rimskiego-Korsakowa i D. Szostakowicza, Hamburg 1999)

Stimme der Nacht (do muz. B. Brittena, Hamburg 2001)