Musgrave [mˊazgrejw] Thea, *27 V 1928 Barnton (Midlothian), szkocka kompozytorka. W latach 1947–50 studiowała teorię muzyki u H. Gála i M. Grierson na uniwersytecie w Edynburgu, w 1950–54 kompozycję u N. Boulanger w Paryżu. Od 1955 działała w Londynie, gdzie była kierownikiem zespołu Saltire Singers oraz w latach 1959–64 wykładała na uniwersytecie. W 1972 zamieszkała w Stanach Zjednoczonych. W latach 1987–2002 była profesorem Queens College w City University w Nowym Jorku. Prowadziła jako dyrygent wykonania własnych utworów oraz premiery oper. Jest laureatką nagrody im. L. Boulanger (1952), nagrody im. S. Kusewickiego (1974), Ivor Classical Music Award (2018) oraz The Queen’s Medal for Music (2018). Otrzymała doktoraty honorowe Old Dominion University (Virginia, 1979), Glasgow University, Smith College (1979), New England Conservatory of Music w Bostonie (2004) i Royal Conservatoire of Scotland w Glasgow (2018). W 2002 została uhonorowana odznaczeniem Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego.
Wczesne utwory Musgrave (np. Cantata for a Summer’s Day) pozostają w kręgu wpływów muzyki tonalnej. Wkrótce jednak kompozytorka zwróciła się ku technice dwunastotonowej (Triptych, Sinfonia), zaś począwszy od lat 60. wykorzystuje w swych utworach rozmaite środki techniczne, m.in. aleatoryzm w II i III Chamber Concerto, polegający na niesynchronicznym wspólnym wykonywaniu przez muzyków swych dokładnie określonych partii instrumentalnych. W muzyce instrumentalnej Musgrave znalazło także odbicie jej zainteresowanie twórczością sceniczną: we wspomnianych koncertach kameralnych oraz koncertach solowych muzycy pełnią równocześnie rolę aktorów, muzyka uzyskuje zaś charakter dramatyczny przez włączenie cytatów z muzyki popularnej (kompozytorka określa tego typu utwory jako „dramatyczno-abstrakcyjne”). Ważne miejsce w dorobku kompozytorskim Musgrave zajmują opery. W The Voice of Ariadne artystka zastosowała w ansamblach wokalnych przejętą z utworów instrumentalnych technikę asynchroniczną. Harriet, The Woman called Moses, zainspirowana była natomiast muzyką negro spirituals. Dzieła operowe Musgrave, które przyniosły jej największe sukcesy, pozwalają zaliczyć ją do najciekawszych osobowości muzyki brytyjskiej 2. poł. XX wieku.
Literatura: D. Hixon Thea Musgrave. A Bio-Bibliography, Westport (Connecticut) 1984; C. Roma The Choral Music of Thea Musgrave, „American Choral Review” XXXI, 1989; A.W. Waters i A. Hamre Text Setting and Symbolism in Thea Musgrave’s „Rorate coeli”, „The Choral Journal” XXXIX, 1999.
Instrumentalne:
II Sonata na fortepian, 1956
Divertimento na orkiestrę smyczkową, 1957
Kwartet smyczkowy, 1958
Obliques na orkiestrę, 1958
Trio na flet, obój i fortepian, 1960
Colloquy na skrzypce i fortepian, 1960
Monologue na fortepian, 1960
I Chamber Concerto, 1962
Sinfonia, 1963
Excursions na 2 fortepiany, 1965
Nocturnes and Arias na orkiestrę, 1966
II Chamber Concerto, 1966
Sonata for Three na flet, skrzypce i gitarę, 1966
I Impromptu na flet i obój, 1967
Music for Horn and Piano, 1967
III Chamber Concerto, 1967
Koncert na orkiestrę, 1967, wyk. pol. Warszawska Jesień 1986
Koncert klarnetowy, 1967, wyk. pol. Warszawska Jesień 1970
Night Music na orkiestrę kameralną, 1969
II Impromptu na flet, obój i klarnet, 1970
Memento vitae na orkiestrę, 1970
Koncert waltorniowy, 1971
Koncert altówkowy, 1973
Space Play na kwintet dęty i kwartet smyczkowy, 1974
Peripeteia na orkiestrę, 1981
Morning into Aquarius na orkiestrę, 1984
Song of the Enchanter na orkiestrę, 1990
Rainbow na orkiestrę, 1990
Autumn Sonata na klarnet basowy i orkiestrę, 1993
Journey Through a Japanese Landscape na marimbę i orkiestrę dętą, 1994
Helios na obój i orkiestrę, 1994
Phoenix Rising na orkiestrę,1997
Voices from the Ancient World na trio fletowe i perkusję, 1998
Aurora na orkiestrę smyczkową, 1999
Echoes of Time Past na rożek angielski, trąbkę i orkiestrę smyczkową. 1999
Lamenting with Ariadne na orkiestrę kameralną, 1999
Turbulent Landscapes na orkiestrę, 2003
Points of View na orkiestrę kameralną, 2007
Psalm 147 na organy, 2017
Koncert puzonowy, 2019
Elektroniczne:
Soliloquy na gitarę i taśmę, 1969
From One to Another na altówkę i taśmę, 1970; 2. wersja na altówkę i 15 instrumentów smyczkowych, 1980
Orfeo I na flet i taśmę, 1975; 2. wersja pt. Orfeo II na flet i 15 instrumentów smyczkowych, 1975; 3. wersja pt. Orfeo III na flet i kwintet smyczkowy, 1993
The Golden Echo na róg i taśmę, 1986
Wokalne, m.in.:
Memento Creatoris na chór a cappella, sł. J. Donne, 1967
Rorate coeli na chór a cappella, sł. W. Dunbar, 1973
For the Time Being: Advent na narratora i chór a cappella, sł. W.H. Auden, 1986
Voices of Power and Protest na chór a cappella, sł. kompozytorka, 2006
Wokalno-instrumentalne:
Cantata for a Summer’s Day na recytatora, kwartet wokalny i zespół instrumentalny, sł. A. Hume, M. Lindsay, 1954
5 Love Songs na sopran i gitarę, sł. R. Parry, 1955
4 Portraits na baryton, klarnet i fortepian, sł. J. Davies, 1956
Triptych na tenor i orkiestrę, sł. G. Chaucer, 1959
The Phoenix and the Turtle na chór i orkiestrę, sł. W. Szekspir, 1962
The Five Ages of Man na chór i orkiestrę wg Hezjoda, 1963
The Last Twilight na chór, 11 instrumentów dętych blaszanych i perkusję, sł. D.H. Lawrence, 1980
The Lord’s Prayer na chór i organy, 1983
Monologues of Mary, Queen of Scots na sopran i orkiestrę, sł. kompozytorka wg A. Elguery, 1986
Echoes through Time na chór żeński, chór mówiony i orkiestrę, sł. C.E. Cooper, 1988
Five Songs for Spring na baryton i fortepian, sł. R. Burns, 2011
The Voices of Our Ancestors na narratora, chór i zespół instrumentalny, do fragmentów starożytnych tekstów w językach: wedyjskim, sanskrycie, hebrajskim, perskim, arabskim, chińskim, łacińskim, greckim, egipskim, w tłum. angielskim, 2014
La Vida es Sueño, monolog dramatyczny na baryton i fortepian, sł. z dramatu P. Calderóna de la Barca, 2016
Missa Brevis na chór a cappella i organy, 2017
Sceniczne:
The Abbot of Drimock, opera kameralna, libretto M. Lindsay wg J.M. Wilsona, 1955, wyst. Londyn 1962
The Decision, opera, libretto M. Lindsay, 1965, wyst. Londyn 1967
The Voice of Ariadne, opera, libretto A. Elguera wg H. Jamesa, 1973, wyst. Aldeburgh 1974
Mary, Queen of Scots, opera, libretto kompozytorka wg A. Elguery, 1977, wyst. Edynburg 1977; wersja kameralna 2016
A Christmas Carol, opera, libretto kompozytorka wg Ch. Dickensa, 1979, wyst. Norfolk (Wirginia), 1979
An Occurrence at Owl Creek Bridge, opera radiowa, libretto kompozytorka wg A. Bierce’a, 1981, transmisja w BBC 1981
Harriet, The Woman called Moses, opera, libretto kompozytorka, 1984, wyst. Norfolk 1985; wersja kameralna The Story of Harriet Tubman, 1990, wyst. Norfolk 1995
Simón Bolívar, opera, libretto kompozytorka, 1992, wyst. Norfolk 1995; wersja kameralna 2013
The Mocking-Bird, opera kameralna, libretto kompozytorka wg A. Bierce’a, 2000, wyst. Boston 2002
Pontalba, opera, libretto kompozytorka, 2003, wyst. Nowy Orlean 2003
