Montgomery [mentg’amery] Wes, właśc. John Leslie Montgomery, *6 III 1923 Indianapolis, †15 VI 1968 Indianapolis, amerykański gitarzysta i kompozytor jazzowy. Samouk, od 1943 występował w lokalnych orkiestrach. W latach 1948–50 nagrywał i koncertował z Lionelem Hamptonem. W 1958 debiutował w Montgomery-Johnson Quintet, zespole założonym razem z braćmi Buddym i Monkiem, następnie prowadził własne trio z organami i perkusją, współpracował z pianistą Wyntonem Kelly. Pierwszy album Montgomery’ego, The Wes Montgomery Trio (1959), ustalił jego pozycję na rynku jazzowym. W 1960 Montgomery przeniósł się do San Francisco, gdzie występował z braćmi, a także m.in. z J. Coltranem (1961–62). Po powrocie do Indianapolis (1962) rozpoczął współpracę z firmą Verve, nagrywając z dużymi orkiestrami smyczkowymi; począwszy od 1965, nagrał wiele przebojów jazzowych, które zjednały mu popularność. W 1966 za płytę Goin Out of My Head otrzymał nagrodę Grammy. Montgomery, najważniejszy po Charliem Christianie gitarzysta jazzowy, wywarł silny wpływ na innych muzyków. Posługiwał się kciukiem zamiast kostki, w swej grze wprowadził wyjątkową motorykę rytmiczną, stosując kunsztowne, bluesowe ozdobniki i ostre frazy, ekspresyjne portamento i tremolo; rozwinął styl grania oktawami, przejęty później przez wielu gitarzystów. Korzystając z ulepszeń technicznych w konstrukcji gitar elektrycznych, stosował nowoczesne jazzowe rozwiązania harmoniczne i melodyczne. Partie solowe budował, poczynając od monofonicznej linii melodycznej poprzez zdwojenia oktawowe aż po akordy.
Literatura: L. Garson, J. Steward Wes Montgomery Jazz Guitar Method, Nowy Jork 1968; S. Khan The Wes Montgomery Guitar Folio. Improvisations and Interpretations, Nowy Jork 1978; A. Ingram Wes Montgomery, Gateshead 1985.
