Miller, Władysław II

Miller Władysław II, pseud. Bojomir, *27 XI 1863 Monte Albano (k. Mediolanu), †2 VII 1929 Warszawa, kompozytor, dyrygent, pedagog i recenzent muzyczny, syn Władysława. Po ukończeniu szkoły wojskowej w Monza (k. Mediolanu) rozpoczął naukę muzyki u G. Bottesiniego w Parmie, od 1888 studiował u Z. Noskowskiego w Warszawie. W latach 1893–1902 był korepetytorem solistów i sporadycznie dyrygentem orkiestry zespołu dramatycznego w operze w Warszawie. Od 1896 prowadził kursy śpiewu solowego, w latach 1897–1912 współpracował z WTM: do 1904 kierował klasą śpiewu solowego w szkole muzycznej, w 1902–10 uczył gry na organach, w 1901–12 udzielał się w zarządzie wielu sekcji. Od 1909 do 1921 był nauczycielem języka włoskiego w konserwatorium w Warszawie. W 1911 dyrygował zespołem operowym w Dolinie Szwajcarskiej. Jako recenzent i publicysta muzyczny współpracował z „Nowościami Muzycznymi” (1903–07), „Prawdą” (1904–08), „Sceną i Sztuką” (1910), „Echem Muzycznym, Teatralnym i Artystycznym” (1892, 1901). Kolekcjonował muzykalia, które po jego śmierci przejęła biblioteka WTM. Zajmował się tłumaczeniem tekstów i librett operowych, m.in. przełożył na język włoski libretta do oper Moniuszki (Paria i Bettly) oraz A. Münchheimera (Mazepa). Pisał też własne libretta, m.in. Il Vendicatore (w języku włoskim) dla A. Münchheimera oraz Mara, córka Meksyku (nagranie WTM 1890). Muzyka Millera nie była dotychczas przedmiotem analizy muzykologicznej, ok. 30 rękopisów jego kompozycji znajduje się w Bibliotece WTM.

Literatura: F. Starczewski Ś.p. Władysław Miller, „Śpiewak” 1929 nr 10.