Mierzyńska Julia, *1801, †14 I 1831 Warszawa, polska tancerka, choreograf, aktorka i pedagog. Od 1815 uczyła się w Szkole Dramatycznego Tańca w Warszawie u G. Pettinattiego oraz aktorstwa u B. Kudlicza. W latach 1818–26 była baleriną baletu Teatru Narodowego w Warszawie, jako aktorka występowała od 1820. W 1823 debiutowała jako choreograf baletu Wesele krakowskie w Ojcowie (muz. K. Kurpiński i J. Damse na motywach J. Stefaniego). W sezonie 1825/26 była też kierownikiem baletu i szkoły baletowej. Opuściła scenę w 1826 po wyjściu za mąż.
Literatura: J. Pudełek Warszawski balet romantyczny w latach 1802–1866, Kraków 1968.
Role w baletach:
Miłość (Diana i Endymion, muz. J. Starzer, 1816 – debiut)
Leontyna (Tomi i Leontyna, 1819)
Bryzeida (Mars i Flora, muz. K. Kurpiński, 1820)
Nina (Nina, czyli szaleństwo z miłości, muz. L. Persuis, 1821)
Pierwsza Druhna (Wesele krakowskie w Ojcowie, muz. K. Kurpiński i J. Damse, 1823)
Lizetta (Lizetta, czyli Córka źle strzeżona, 1824)
Role w dramatach:
Flora (Pan Geldhab A. Fredry)
Elwira (Mąż i żona A. Fredry)
Wiktor (Koszyk wiśni J.A. Montpeliera)
Balety (do muzyki różnych kompozytorów):
Święto żniwa (1825)
Zabawa tyrolska (1825)
Tańce tureckie (1825)
