Mann Józef, *24 II 1883 Lwów, †5 IX 1921 Berlin, polski śpiewak (tenor). Uczył się śpiewu pod kierunkiem W. Wysockiego i Kickiego we Lwowie, równocześnie odbył studia prawnicze na uniwersytecie we Lwowie. Po udanym debiucie (1909) w Halce Moniuszki na scenie opery we Lwowie udał się w 1910 na dalsze studia do Mediolanu. W 1912 został zaangażowany do Volksoper w Wiedniu, od 1918 był pierwszym tenorem Hofoper w Berlinie, kreując m.in. partie wagnerowskie (Tannhäuser, Tristan, Parsifal) i tytułową rolę w operze Palestrina H. Pfitznera. Występował również gościnnie na innych scenach niemieckich (Darmstadt, Wiesbaden, Monachium, Drezno, Frankfurt n. Menem), a także w operze w Warszawie. Zmarł na atak serca podczas przedstawienia Aidy Verdiego, którym żegnał się ze sceną w Berlinie. Do najwybitniejszych kreacji Manna należały tytułowe partie w Lohengrinie i Tristanie i Izoldzie Wagnera, role Eleazara w Żydówce Halévy’ego, Cania w Pajacach Leoncavalla oraz Radamesa w Aidzie Verdiego. Mann wyróżniał się pięknym, doskonale prowadzonym głosem, wysoką kulturą muzyczną oraz zdolnościami aktorskimi.
