Lubowski Józef, *1824 Kraków, †13 IV 1855 Kraków, polski pianista i kompozytor. Początkowo uczył się gry na fortepianie u J. Germasza w Krakowie; po udanym debiucie koncertowym tamże w 1837 wyjechał do Pragi, gdzie kontynuował naukę u V.J. Tomáška. Po powrocie do kraju w 1843 rozpoczął karierę pianisty-wirtuoza występując m.in. w 1845 w Warszawie, gdzie zebrał pochlebne recenzje, a także we Lwowie, Poznaniu i Dreźnie. Jego koncerty, podczas których popisywał się m.in. efektownym tremolo, cieszyły się sporym powodzeniem. W 1846 osiedlił się w Warszawie. Z powodu gruźlicy stopniowo ograniczał aktywność koncertową, skupiając się na komponowaniu. Pisał na fortepian, głównie z myślą o sobie jako wykonawcy. W jego tańcach, nokturnach, fantazjach, etiudach i miniaturach programowych obecny jest pierwiastek narodowy oraz elementy typowe dla muzyki wirtuozowsko-salonowej. Niektóre utwory zostały wydane w Warszawie, Lipsku i Wiedniu, część prawdopodobnie zaginęła. Szczególną popularność przyniosły Lubowskiemu Fantaisie sur la Valse de Gallenberg (oparta na temacie pieśni Tam na błoniu błyszczy kwiecie autorstwa W.R. Gallenberga z tekstem F. Kowalskiego) i cykl Six études caractéristiques (wyd. Lipsk oraz Warszawa G. Sennewald) uważany za jego najbardziej dojrzałe dzieło. Ówczesna krytyka doceniała talent kompozytorski Lubowskiego, dostrzegając jednocześnie niedostatki jego warsztatu („brak gruntowniejszej technicznej podstawy”).
Literatura: J. Germasz O rokującym duże nadzieje pianiście Józefie Lubowskim, „Gazeta Krakowska” 1 XII 1843; „Gazeta Codzienna” 1854 nr 34, 1855 nr 88; „Ruch Muzyczny” 1858 nr 14; „Tygodnik Ilustrowany” 1867 nr 383, 384; „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”, Warszawa 1886 nr 129.
