Lloyd [lojd] Charles, *15 III 1938 Memphis (Tennessee), amerykański saksofonista (tenor) i flecista jazzowy. W 1948 zaczął grać na saksofonie. Początkowo występował w zespołach rhythmandbluesowych B.B. Kinga i B. Blanda. W 1956 rozpoczął studia kompozytorskie na University of South Carolina, a po ich ukończeniu pracował jako nauczyciel muzyki, doskonaląc równocześnie grę na flecie. W latach 1961–64 grał z C. Hamiltonem, a w latach 1964-65 zyskał międzynarodowe uznanie w sekstecie C. Adderleya. W 1966 utworzył własny kwartet (K. Jarrett – fortepian, R. McClure – kontrabas i J. DeJohnette – perkusja), który okazał się najlepszym zespołem w całej jego karierze i jedną z najciekawszych grup jazzowych lat 60. (albumy Forest Flower, 1966; Love In, 1967). Z kwartetem tym odwiedził m.in. Daleki Wschód, ZSRR i Europę; w Polsce gościł w 1967 podczas Jazz Jamboree. W 1969 wystąpił w filmie dokumentalnym E. Shermana Charles Lloyd. Journey Within. W latach 70., na skutek problemów osobistych i artystycznych, wycofał się z życia muzycznego. Na scenę powrócił za namową francuskiego pianisty M. Petruccianiego, z którym (i P. Danielssonem) wystąpił na festiwalu w Montreux w 1982. W 1988 założył zespół z B. Stensonem, P. Danielssonem i J. Christensenem, z którym nagrał Fish Out Of Water (1989), pierwszy z serii kilkunastu albumów dla ECM. Z firmą M. Eichera współpracował do 2013; dwa lata później związał się z Blue Note, dla której nagrywa do dziś.
W 2012 wrocławski festiwal Jazztopad zamówił u Lloyda kompozycję – Wild Man Dance Suite został wykonany podczas następnej edycji imprezy z udziałem zespołu M. Wasilewskiego. Artysta koncertował również w Warszawie (2016) i Krakowie (2018). W 2020 ukazał się jego album 8: Kindred Spirits, który został wysoko oceniony przez krytyków.
Początkowo w grze Lloyda dominowały wpływy C. Hawkinsa, L. Younga i B. Webstera, później uległ fascynacji muzyką J. Coltrane’a i S. Rollinsa. Jego największe znaczenie przypada na lata 60.; był jednym z nielicznych muzyków jazzowych, któremu w czasach dominacji rocka udało się nawiązać kontakt z młodą publicznością, a jednocześnie inspirować artystów rodzącego się fusion. Od lat 90. jego muzyka stanowi syntezę tradycji z nowoczesnością; Lloyd nie też stroni od eksperymentów i łączenia różnych gatunków jazzu z muzyką etniczną.
