Listowski Andrzej, *1802 Wilno(?), †2 VI 1860 Warszawa, polski kompozytor-amator, tłumacz i autor sztuk teatralnych. O wykształceniu muzycznym Listowskiego nic nie wiadomo. Wiele lat spędził w Wilnie, gdzie był zawodowym oficerem. Po opuszczeniu wojska w stopniu podpułkownika przybył w 1840 do Warszawy, gdzie przez pewien czas pełnił funkcję sekretarza dyrekcji teatrów (1843), a następnie był urzędnikiem.
Listowski skomponował szereg drobnych utworów fortepianowych, głównie tańców, pieśni na głos z towarzyszeniem fortepianu, m.in. Hetman polny (sł. W. Syrokomla), Jej uśmiech (sł. K. Kucz), Ułan, Aniele, stróżu duszy, Prière d’une jeune fille oraz pieśni do własnych tłumaczeń tekstów J.B. de Bérangera; ponadto sześć 1-aktowych komediooper i operetek, których teksty, często zaczerpnięte z literatury francuskiej, z reguły były tłumaczone przez Listowskiego: Papugi naszej babuni, libretto A.A. d’Artois, wyst. Wilno 1827; Terenia, libretto E. Scribe, C. Delavigne, wyst. Wilno 1832; Szpital wariatów, czyli odwiedziny w Bedlam, libretto E. Scribe, C.G. Delestre-Poirson, wyst. (?) Wilno 1832; Rodzina mazurów, libretto K. Kucz, wyst. Warszawa 1844; Filozofomania, libretto E Morawski, wyst. przed 1845; Gwiaździarka, libretto E. Deryng, wyst. Warszawa 1845. Listowski jest także autorem sztuk teatralnych: Antoni i Antosia, Biała kamelia, Anglicy.
Utwory Listowskiego były bardzo proste, schematyczne i już w czasach kompozytora określane jako dyletanckie („Ruch Muzyczny” 1860 nr 23). Mimo to cieszyły się dość znaczną popularnością. Kompozycje sceniczne, poza Warszawą i Wilnem, wystawiane były również w wielu innych miastach polskich. Utwory fortepianowe i pieśni wydawane były w Warszawie, niektóre z nich nawet kilkakrotnie. Po śmierci kompozytora jego dzieła zostały zapomniane. Część rękopisów Listowskiego zachowała się w Bibliotece Jagiellońskiej.
