Lehmann [l’ε:man] Lilli, właśc. Elisabeth Maria Lehmann, zam. Kalisch, *24 XI 1848 Würzburg, †17 V 1929 Berlin, niemiecka śpiewaczka (sopran). Uczyła się śpiewu pod kierunkiem swojej matki, śpiewaczki Marie Loew (1807–1883). Debiutowała w Pradze w 1865 w Czarodziejskim flecie (rola pierwszego chłopca, później w roli Paminy). Sezon 1868/69 przyniósł jej engagement w Gdańsku, następny w Lipsku, zaś w 1870 została zaangażowana na stałe w Hofoper w Berlinie. Brała udział w pierwszym kompletnym wystawieniu Pierścienia Nibelunga w Bayreuth (1876), śpiewając m.in.
partię Woglindy i leśnego ptaszka. W 1878 i 1879 występowała w Sztokholmie, a w 1880 i 1884 w Covent Garden w Londynie, m.in. w roli Izoldy i Elżbiety w Tannhäuserze. W Wiedniu śpiewała po raz pierwszy w 1882. Zerwawszy kontrakt z Hofoper w Berlinie (1885) wyjechała do Nowego Jorku, tam zaś debiutowała rolą Carmen na scenie Metropolitan Opera. W czasie swego czteroletniego pobytu za oceanem brała udział w wielu amerykańskich premierach oper europejskich, a zwłaszcza dramatów Wagnera. Wprawdzie w 1891 Lehmann wróciła do Berlina, ale w sezonie 1891/92 znów śpiewała w Metropolitan Opera. Następne lata to liczne występy śpiewaczki na scenach operowych i w salach koncertowych Niemiec i Austrii, m.in. śpiewała partię Brunhildy w Bayreuth. Po raz ostatni gościła w Metropolitan Opera w sezonie 1898/99, potem występowała głównie w salach koncertowych, m.in. w Paryżu. W latach 1901–10 związana była współpracą artystyczną i organizacyjną z festiwalem Mozartowskim w Salzburgu. Jej publiczne występy zakończyły się w 1920. Lehmann prowadziła również działalność pedagogiczną, wśród jej uczniów znaleźli się O. Fremstad i G. Farrar. Opublikowała Meine Gesangskunst (Berlin 1902, 6. wyd. 1961) i Mein Weg (Lipsk 1913, 2. wyd. 1920).
Literatura: J.H. Wagenmann Lilli Lehmanns Geheimnis der Stimmbänder, w: Der moderne Gesanglehrer, t. 1, Berlin 1905, 2. wyd. 1926.
