Kunc, Jan

Kunc Jan, *27 III 1883 Doubravice (Morawy), †11 IX 1976 Brno, czeski kompozytor, pedagog i publicysta. Studiował w Brnie w seminarium nauczycielskim (1898–1902) i w szkole organistów u L. Janáčka, którą ukończył w 1903; studia kompozytorskie uzupełniał w konserwatorium w Pradze pod kierunkiem K. Steckera i K. Knittla oraz prywatnie u V. Nováka (1905–06). Po powrocie do Brna uczył w szkole podstawowej i średniej oraz wykładał w szkole organistów. W latach 1918–19 był akompaniatorem i dyrygentem w Národní divadlo w Pradze. W 1919 został profesorem kompozycji i teorii w konserwatorium w Brnie, a w 1923 jego dyrektorem. W czasie wieloletniego piastowania tego urzędu (do 1945) konserwatorium brneńskie stało się instytucją o doniosłym znaczeniu. Kunc działał również na polu krytyki muzycznej, publikując recenzje i artykuły m.in. w „Lidových Novinach” i „Pelclových Rozhledach” (pseud. K. Janos). Jest autorem pierwszego studium monograficznego o Janáčku. Podczas okupacji hitlerowskiej pełnił funkcję prezesa klubu kompozytorów morawskich. W latach 1947–48 działał jako pedagog w Janáčkova akademie musičkych umĕní, od 1948 do 1952 na wydziale pedagogicznym uniwersytetu im. T. Masaryka w Brnie. W 1923 mianowany rzeczywistym członkiem Česká akademie vĕd a umĕní w Pradze. Twórczość Kunca obejmująca głównie utwory kameralne, fortepianowe i wokalne, osadzona jest w tradycji późnoromantycznej, o czym świadczy zarówno dobór form i gatunków, jak i ich język harmoniczny. W wielu kompozycjach, zwłaszcza okresu dorzałego, widoczne są wyraźne inspiracje muzyką ludową.

Literatura: Z. Zouhar Skladatel Jan Kunc, Praga 1960.