Koterbska Maria, zam. Franki, *13 VII 1924 Bielsko-Biała, †18 I 2021 Bielsko-Biała, polska piosenkarka. Pochodziła z domu o tradycjach muzycznych: matka Janina (z d. Mirowska) była pianistką, ojciec Władysław był skrzypkiem, kierownikiem chóru Echo we Lwowie. W 1938 ukończyła szkołę muzyczną w Bielsku-Białej. W latach 1945–46 uczyła się w szkole baletowej u E. Kamińskiej, występowała w teatrze amatorskim w Bielsku-Białej, później studiowała farmację w Akademii Medycznej w Katowicach. W 1949 Koterbska zaangażowana została do tercetu wokalnego Nas-Troje, którego przebojem była w 1949 tytułowa piosenka z filmu Skarb (reż. L. Buczkowski). Debiut estradowy Koterbskiej miał miejsce w XII 1949 na koncercie Studenci i aktorzy – Warszawie. W latach 1950–52 Koterbska występowała w audycjach Melodie świata z orkiestrą PR w Katowicach, prowadzoną przez J. Haralda. Karierę artystyczną rozpoczęła w 1952 w Teatrze Satyryków w Krakowie, gdzie wylansowała piosenki Wio, koniku i Brzydula i rudzielec. W 1955 wystąpiła w filmie Irena do domu! (reż. J. Fethke). W latach 1955–73 występowała z kabaretem Wagabunda W. Furmana. Kolejnymi przebojami Koterbskiej były: Wrocławskie tramwaje, Parasolki, Serduszko puka w rytmie cza-cza i Karuzela. W 1963 na III Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie Koterbska zdobyła II nagrodę za utwór Odejdź, smutku (muz. M. Sart, sł. J. Miller). W 1964 zwyciężyła na festiwalu jazzowym w Lublanie. W 1975 uhonorowano Koterbską złotą płytą w 25-lecie pracy artystycznej i w 1987 Grand Prix w Opolu. Była solistką wielu polskich orkiestr tanecznych, m.in. K. Turewicza, W. Kolankowskiego, E. Czernego i S. Rachonia. Do jej najbardziej popularnych utworów należały: Nie o mnie, Si señor, Augustowskie noce, Powracająca melodyjka, Zawsze słyszę ten daleki śpiew, Stary motyw (kompozycja syna, R. Frankla).
Literatura: R. Frankl Maria Koterbska. Karuzela mojego życia, Warszawa 2008.
