Knab, Armin

Knab Armin, *19 II 1881 Neuschleichach, †23 VI 1951 Bad Wörishofen, niemiecki kompozytor. Od 1900 studiował prawo na uniwersytecie w Würzburgu (1904 doktorat) i równocześnie teorię muzyki u M. Meyer-Olberslebena. Pracował jako prawnik, m.in. w latach 1911–13 w Vilshofen, w 1913–26 w Rothenburgu, w 1927–34 w Würzburgu. Od 1934 do 1943 był wykładowcą (od 1935 profesorem) teorii muzyki i kompozycji w Staatliche Hochschule für Musikerziehung und Kirchenmusik w Berlinie. Po wojnie osiadł w Kitzingen. W 1940 otrzymał nagrodę M. Regera.

Utwory Knaba w warstwie stylistycznej i technicznej nawiązują do muzyki wczesnoromantycznej (Schubert), a w melodyce także do wzorów ludowych. Do 1922 Knab komponował głównie solowe pieśni z akompaniamentem (m.in.: Naturlieder 1906, Wunderhorn-Lieder 1920, Kinderlieder 1922 oraz pieśni do słów: George’a 1921, Momberta 1923, Eichendorffa 1922, Dehmela 1925), w latach 1922–34 — wielogłosowe utwory a cappella, po 1934 — oratorium (Das gesegnete Jahr 1943) i kantaty z towarzyszeniem orkiestry, a także narodowo-socjalistyczne pieśni okolicznościowe. Utwory Knaba cenione były w Niemczech ze względu na liryczną melodykę.