Kes Willem, *16 II 1856 Dordrecht, †21 II 1934 Monachium, holenderski dyrygent, skrzypek i kompozytor. Uczył się gry na skrzypcach u F. Davida w konserwatorium w Lipsku (1871–73), H. Wieniawskiego w konserwatorium w Brukseli (1873–75) i J. Joachima w Berlinie (1875); następnie studiował kompozycję u C. Reineckego, F. Kiela i W. Bargiela. W 1876 został solistą i koncertmistrzem Park-Orkest w Amsterdamie. W latach 1877–88 (z wyjątkiem 1883) był dyrektorem orkiestry, chóru i szkoły muzycznej w Dordrechcie. W 1883 sprawował funkcję dyrygenta Park-Orkest w Amsterdamie. Gdy w 1888 otwarto gmach Concertgebouw, powierzono mu zorganizowanie stałej orkiestry symfonicznej, która dzięki jego kierownictwu wkrótce stała się jednym z czołowych zespołów Europy. Wprowadził do repertuaru koncertowego w Holandii wiele nowych dzieł, m.in. R. Straussa, Dvořáka, Czajkowskiego, Chabriera, d’Indy’ego, Chaussona – ta linia kształtowania gustów słuchaczy była kontynuowana po odejściu Kesa (1895) przez jego następcę W. Mengelberga. W latach 1896–98 był dyrygentem Scottish Orchestra w Glasgow. W 1898 przeniósł się do Moskwy, gdzie do 1900 pełnił funkcję dyrygenta koncertów miejscowego towarzystwa filharmonicznego, zaś w latach 1901–04 był ponadto dyrektorem szkoły muzyczno-dramatycznej przy tym towarzystwie. Od 1905 działał w Koblencji jako dyrektor Musikverein i Musikinstitut; funkcje te sprawował do 1926. Ostatnie lata życia Kes spędził w Monachium. W jego dorobku kompozytorskim znajdują się m.in.: symfonia, koncert skrzypcowy i wiolonczelowy, uwertury, utwory skrzypcowe, fortepianowe, pieśni, a także opracowania orkiestrowe utworów fortepianowych Brahmsa i Schumanna (Etiudy symfoniczne).
