Kenig, Włodzimierz

Kenig Włodzimierz, *1 IV 1883 Suwałki, †4 V 1929 Pułtusk, polski skrzypek, dyrygent, kompozytor i prawnik, syn Józefa. Kształcił się w Instytucie Muzycznym w Warszawie u S. Barcewicza i Z. Noskowskiego, studiował też prawo na uniwersytecie. Następnie wyjechał do Monachium, gdzie był studentem F. Klosego (kompozycja) i H. Bussmeyera (dyrygentura). Po powrocie do Polski koncertował jako solista, był członkiem orkiestry Filharmonii Warszawskiej, a także zajmował się kompozycją. W latach 1910–11 został dyrektorem Towarzystwa Muzycznego w Lublinie oraz dyrygentem tamtejszej orkiestry i chóru. W 1913 był dyrygentem orkiestry symfonicznej w Zgorzelcu, w 1914 dyrektorem Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, a w latach 1915–16 dyrektorem i pierwszym dyrygentem orkiestry Filharmonii Warszawskiej. Po wojnie przez kilka lat pracował jako urzędnik Ministerstwa Sprawiedliwości, podprokurator, a także notariusz w Pułtusku. Kontynuował działalność koncertową, występując sporadycznie jako skrzypek i dyrygent w kraju i za granicą (Niemcy, w latach 1926–27 Stany Zjednoczone).

Literatura: R. Jasiński Włodzimierz Kenig, „Muzyka” 1929 nr 6.