Jeremiáš, Jaroslav

Jeremiáš [j’eremia:sz] Jaroslav, *14 VIII 1889 Písek, †16 I 1919 Czeskie Budziejowice, czeski pianista, kompozytor, syn Bohuslava. Początkowo uczył się w szkole muzycznej w Písku, następnie studiował w konserwatorium w Pradze: w latach 1906–09 u K. Steckera (organy, kompozycja) i A. Mikša (fortepian) oraz 1909–10 u V. Nováka (kompozycja). Od 1910 do 1911 uczył w szkole muzycznej w Czeskich Budziejowicach, w latach 1911–12 prowadził zespół opery w Lublanie, a następnie osiadł w Pradze. Od 1914 do 1915 prowadził chór Hlahol w Czeskich Budziejowicach i odbył kilka podróży koncertowych po Europie, głównie w roli akompaniatora brata Otakara, K. Buriana i Olgi Valouškovej; z tournée po Jugosławii (1918) wrócił ciężko chory i wkrótce zmarł.

Pomimo przedwczesnej śmierci Jaroslav Jeremiáš dał się poznać jako interesujący pisarz i oryginalny krytyk muzyczny (analiza opery Tristan i Izolda Wagnera, 1913, polemiczna rozprawa wokół Jenufy Janáčka i twórczości Smetany, 1916) oraz utalentowany kompozytor. O tendencji do monumentalizacji środków wypowiedzi artystycznej świadczy jego oratorium Mistr Jan Hus (skomponowane na 500. rocznicę śmierci Husa) i opera Starý král.

Literatura: B. Bĕlohlávek Jaroslav Jeremiáš. Doba, žíwot, dílo, Praga 1935; J. Plavec Jaroslav Jeremiáš. České umĕni dramatické, cz. 2, Praga 1941.