Jasieński, Jerzy

Jasieński Jerzy, *25 V 1913 Władykaukaz (obecnie Ordżonikidze), †7 XII 2008 Warszawa, polski pianista, krytyk, publicysta, działacz muzyczny i teatralny. W latach 1922–25 kształcił się w konserwatorium we Władykaukazie. W latach 1934–39 odbył studia pianistyczne pod kierunkiem S. Szpinalskiego w konserwatorium w Wilnie (dyplom uzyskany w 1940) oraz tamże studia prawnicze na USB. Podczas wojny brał udział w tajnym nauczaniu i był kierownikiem muzycznym litewskiego Teatru Dramatycznego w Wilnie. W latach 1945–48 działał w Bydgoszczy jako dyrektor Okręgowego Biura Koncertowego, współzałożyciel konserwatorium, tamże wykładowca, współorganizator i pierwszy dyrektor Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej. W 1948 przeszedł do pracy w MKiS, gdzie piastował kierownicze stanowiska w departamencie twórczości, imprez i obchodów artystycznych i w centralnym zarządzie oper, filharmonii i instytucji muzycznych oraz teatrów. Do 1950 koncertował (jako solista i akompaniator), m.in. w Wilnie, Lublinie, Bydgoszczy, Toruniu, Krakowie i Warszawie. W 1964 objął dyrekcję i kierownictwo artystyczne Teatru Polskiego w Warszawie, a w 1966 dyrekcję i kierownictwo artystyczne Teatru Wielkiego. Po ciężkiej chorobie podjął pracę w Wydawnictwach Artystycznych i Filmowych (1968–71), a w latach 1980–89 był zastępcą dyrektora PWM do spraw oddziału warszawskiego. Od 1945 działał jako organizator życia muzycznego. Zorganizował I Festiwal Muzyki Polskiej (1946) i Ogólnopolską Naradę Szkolnictwa Muzycznego (1947) w Bydgoszczy oraz – w Warszawie – Festiwal Muzyki Ludowej (1949), ogólnokrajowy Festiwal Muzyki Polskiej (1950), V Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. F. Chopina, którego był sekretarzem (1955), I Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” (1956). Od czasu wojny zajmował się krytyką i publicystyką muzyczną. Publikował m.in. w czasopismach „Arkona”, „Nowiny Literackie”, „Ilustrowany Kurier Polski”, „Trybuna Ludu”, „Ruch Muzyczny”. W latach 1950–56 był członkiem kolegium redakcyjnego „Muzyki”. W ostatnich latach zainteresowania Jasieńskiego koncentrowały się wokół postaci I.J. Paderewskiego; wyrażały się one w organizacji sesji popularno-naukowych, wydaniu jego utworów oraz pracy nad antologią pism politycznych i muzycznych kompozytora, jak również tekstów o Paderewskim. W latach 1968–92 Jasieński był wiceprezesem WTM. Odznaczony został m.in. Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1955, 1983) oraz Krzyżem Kampanii Wrześniowej (1985).