Janowska-Kopczyńska Maria, *20 III 1890 Inowrocław, †31 XII 1977 Poznań, polska śpiewaczka i reżyser. W latach 1907–12 uczyła się śpiewu u T. Panieńskiej i O. Lopére w Poznaniu, gdzie w 1912 debiutowała jako Zofia w Halce na scenie Teatru Polskiego. W 1913 kontynuowała studia wokalne u J. Reszkego w Paryżu. W 1914 śpiewała w Akwizgranie, w latach 1915–19 na scenie opery niemieckiej w Poznaniu, gdzie w 1919 zaangażowała się do Teatru Wielkiego; w latach 1920–23 związała się z operą miejską w Akwizgranie. W latach 1923–32 występowała gościnnie w Lipsku, Berlinie, Amsterdamie, Dreźnie, Bayreuth, Monachium, Kolonii, Kopenhadze, we Francji i Włoszech. W 1924 kreowała partię Małgorzaty w Fauście Gounoda na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie. W latach 1933–39 oraz 1945–58 była solistką i reżyserką w operze w Poznaniu. Od 1945 zajmowała się pracą pedagoga, początkowo w PŚSM, od 1949 w Wyższej Szkole Operowej, w latach 1951–65 w PWSM w Poznaniu. W 1958 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jako śpiewaczka występowała w partiach mezzosopranowych i sopranowych. Miała w repertuarze ok. 140 ról, m.in. tytułowe w Halce Moniuszki, Carmen Bizeta, Aidzie Verdiego, Tosce i Madame Butterfly Pucciniego, Salome R. Straussa i Jenufie Janáčka. Kreowała też role Azuceny (Trubadur Verdiego), Racheli (Żydówka Halévy’ego), Amneris (Aida Verdiego), Marty (Niziny d’Alberta), Neddy (Pajace Leoncavalla), Mimi (Cyganeria Pucciniego), Lizy (Dama Pikowa Czajkowskiego), Amelii (Bal maskowy Verdiego), a w dziełach Wagnera Fryki i Gerhildy (Walkiria), Ortrudy (Lohengrin) i Wenus (Tannhäuser). Jako reżyser wystawiła ok. 30 oper i operetek; prowadziła też działalność koncertową, śpiewając pieśni i partie oratoryjne.
Córką jej była znana pieśniarka Tola Korian.
Literatura: T. Świtała Maria Janowska-Kopczyńska. Życie z pieśnią, „Kronika Miasta Poznania” 1965 nr 3.
