Jacchini, Giuseppe Maria

Jacchini [jakkˊi:ni] Giuseppe Maria, *16 VII 1667 Bolonia, †2 V 1727 Bolonia, włoski kompozytor i wiolonczelista. W dzieciństwie należał prawdopodobnie do chóru przy bazylice S. Petronio w Bolonii, później przez kilka lat był alumnem seminarium duchownego przy tej świątyni. Kompozycji uczył go G.A. Perti, a gry na wiolonczeli – D. Gabrieli. W latach 1680–88 Jacchini był prawdopodobnie doraźnie angażowany jako wiolonczelista podczas dorocznych uroczystości ku czci patrona bazyliki (4 X), a od 1689 do rozwiązania zespołu w 1696 oraz od wznowienia działalności kapeli w 1701 do końca swego życia działał jako stały wiolonczelista S. Petronio. Jednocześnie pełnił funkcję kapelmistrza w Collegio dei Nobili oraz w kościele S. Luigi. W 1688 został członkiem bolońskiej Accademia Filarmonica.

Jacchini był przedstawicielem szkoły bolońskiej (związanej z bazyliką S. Petronio) i tak jak inni reprezentanci tego środowiska kompozytor tworzył wyłącznie utwory instrumentalne. Jego zainteresowanie skupiało się na sonatach (solowych i triowych) oraz koncertach (solowych i concerti grossi); są to utwory o budowie 3-częściowej z układem części: szybka-wolna-szybka. Będąc znakomitym wirtuozem, Jacchini często powierzał wiolonczeli odcinki solowe, dzięki czemu instrument ten uniezależniał się częściowo od partii basso continuo. Koncerty (trattenimenti) na 1 lub 2 trąbki, inspirowane umiejętnościami świetnego trębacza z kapeli bolońskiej G.P.  Prandiego, nawiązują wyraźnie do dzieł G. Torellego. Jako wykonawca Jacchini zwracał uwagę umiejętnością akompaniowania, akordowego realizowania harmonicznej podstawy utworu.

Literatura W. Apel Italian Violin Music of the Seventeenth Century, Bloomington 1990; M. Vanscheeuwijck, The Cappella musicale of S. Petronio in Bologna under G.P. Colonna (1674-1695): history – organisation – repertoire, Bruksela 2003; G. Burnett, Bolognese Instrumental Music, 1660–1710. Spiritual Comfort, Courtly Delight, and Commercial Triumph, Londyn 2008.