Hotteterre, Jean

Hotteterre, Haulteterre, Hauterre, Hautetère, Hoterre, Obterre, Opterre i inne, Jean, *ok. 1605 La Couture-Boussey (Normandia), †ok. 1691, francuski muzyk, budowniczy instrumentów dętych drewnianych.

Po uzyskaniu w warsztacie swego ojca Loysa de Haulteterre uprawnień mistrza tokarskiego przeniósł się w latach 1630–32 do Paryża, gdzie działał jako instrumentalista i budowniczy instrumentów. W latach 1650–67 był członkiem Musique de la Grande Ecurie Ludwika XIV. Wytwarzał cenione przez współczesnych (P. Borjon de Scellery Traité de la musette, 1672) flety podłużne, flażolety, dudy (musettes), krummhorny i inne instrumenty dęte drewniane. Ok. 1659 zbudował (być może z J.D. Philidorem) obój o konstrukcji 3-członowej, stosowanej do dziś. W 1664 Hotteterre zakupił w Evreux dom „pod kotwicą”, która stała się sygnaturą instrumentów z jego pracowni. Ostatni datowany przez niego instrument pochodzi z 1689.

Brat Jeana, Louis (*przed 1670 La Couture-Boussey) trudnił się handlem (sprzedawał prawdopodobnie instrumenty), a syn Louisa, Jean (*ok. 1648, †1732 Paryż) był wybitnym budowniczym instrumentów i muzykiem dworu królewskiego w Paryżu, a od 1683 – członkiem słynnego zespołu Grands Hautbois du Roi. Drugi brat Jeana, Nicolas (*1693), również tokarz, działał w Paryżu, od 1660 prowadząc wytwórnię instrumentów wraz z trzema synami: Nicolas, zw. l’Ainé (*ok. 1637, †10 V 1694 Wersal) przebywał w Paryżu od 1657, od 1666 członek Grands Hautbois du Roi, a od 1668 fagocista Chapelle Royale; Louis (*między 1645–50, †VII 1716 Ivry) od 1665 członek Grands Hautbois du Roi; Nicolas, zw. Colin lub le Jeune (ochrzcz. 19 II 1653, † 14 XII 1727 Paryż) członek Grands Hautbois du Roi w latach 1667–1727.