Herrando [err’ando] José, Joseph, *ok. 1700, †1765 Madryt (?), hiszpański skrzypek i kompozytor. Być może był uczniem A. Corellego. Działał w Madrycie w kręgach arystokracji (m.in. 1732– ok. 1762 na dworze Francisco Ponce de León, ks. Arcos), związany był także z teatrem jako instrumentalista i kompozytor; od 1756 pełnił funkcję pierwszego skrzypka kapeli królewskiej przy klasztorze Nuestra Señora de la Encarnación w Madrycie.
Wiele utworów Herranda zaginęło, a zachowane nie są jeszcze opracowane naukowo. Twórczość Herranda jest znacząca, choć skromna ilościowo; obejmuje ona 3 duety, 12 sonat skrzypcowych oraz 6 sonatin na 5-strunowe skrzypce (dedykowane wybitnemu śpiewakowi Farinellemu), zachowane w rękopisach (Madryt, Bolonia). Herrando jest ponadto autorem kilku utworów opublikowanych w zbiorze Eighteen New Spanish Minuets, Londyn 1760. Traktat Herranda Arte y puntual explicación del modo de tocar el violín (Paryż 1756) był pierwszym w języku hiszpańskim obszernym wykładem dotyczącym techniki skrzypcowej. Herrando komponował także zarzuele i inne utwory dramatyczne (rkp., Madryt).
Literatura: M. Jasinski A Translation and Commentary on J. Herrando’s „Arte y puntual Explicación”, Brigham 1974 (dysertacja).
Dix pièces de J. Herrando, wyd. J. Nin, «Classiques Espagnols du Violon» I, Paryż 1937
