Harrison, Julius

Harrison [h’ærysn] Julius Allan Greenway, *26 III 1885 Stourport (Worcestershire), †5 IV 1963 Harpenden (Hertfordshire), angielski dyrygent i kompozytor. Po studiach u G. Bantocka w Birmingham School of Music zajmował się głównie kompozycją. W 1914 w Paryżu zetknął się z wystawieniami dzieł Wagnera pod dyrekcją A. Nikischa i F. Weingartnera. Wkrótce po powrocie do Anglii został asystentem Th. Beechama w Beecham Opera Company, a po jej przekształceniu w British National Opera Company stanął na czele tego zespołu; kierował nim przez cały czas jego istnienia (1922–27), wykonując głównie dzieła Wagnera. W 1925 został dyrygentem Handel Society w Londynie, wystawiał opery z udziałem studentów Royal Academy of Music, następnie wykonywał utwory symfoniczne ze Scottish Orchestra. W 1930 zamieszkał w Hastings (Sussex) i objął kierownictwo tamtejszej orkiestry, wprowadzając ją do ścisłej czołówki angielskich zespołów. W 1940 z uwagi na pogarszający się stan zdrowia zaprzestał występów i skoncentrował się na komponowaniu.

Główną zasługą Harrisona było popularyzowanie w Anglii dramatów Wagnera. W jego repertuarze symfonicznym dominowała muzyka późnoromantyczna, której był znawcą, czego dowiódł w znakomitym studium o technice orkiestrowej Dvořáka. W komponowaniu autokrytyczny (zniszczył wiele wcześniejszych dzieł), zdobył popularność suitą Worcestershire i rapsodią Bredon Hill; zazwyczaj stawiał na cyzelowanie obiegowej techniki i na klimat emocjonalny dzieła, ignorując nowoczesne środki muzyczne.