Haggard [hˊæerd] Merle, *6 IV 1937 Bakersfield (Kalifornia), †6 IV 2016 Palo Cedro (Kalifornia), amerykański pieśniarz, gitarzysta, kompozytor i autor tekstów country. Od dzieciństwa imał się różnych prac, rzetelną wiedzę o życiu zyskał w więzieniu w San Quentin (1957–1960), skazany za włamania. Dopiero w 1960 został profesjonalnym gitarzystą. Jako wokalista debiutował, występując w rodzinnym mieście i naśladując swoich ulubionych pieśniarzy country: Jimmy’ego Rodgersa, Boba Willsa i Lefty’ego Frizzella; również w późniejszych latach zdobył uznanie jako zdolny imitator m.in. Marty’ego Robbinsa i Elvisa Presleya. W 1963 nagrał pierwszą płytę Sing a Sad Song; w nurcie muzyki country jest znany dopiero od 1965 i wydania płyty (My Friends Are Gonna Be) Strangers. Piosenki Haggarda, tkwiące swą tematyką w historii i codzienności Stanów Zjednoczonych, zyskały wysoką ocenę jako dokument swych czasów, podobnie jak w poprzednich latach twórczość Rodgersa, Hanka Williamsa, a zwłaszcza Woody’ego Guthrie’ego, mistrzów muzyki country i folk. W swych utworach Haggard porusza ważkie tematy społeczne (migracja robotników, złe warunki pracy w They’re Tearin’ the Labor Camps Down), składa hołd np. kolejarzom (My Love Affair with Trains), muzyce gospel (A Land of Many Churches) i swoim mistrzom (dedykowana Willsowi płyta A Tribute to the Best Damn Fiddle Player in the World w 1971, podobna nagrana w 1977 po śmierci Presleya). Większość płyt nagrał Haggard wspólnie ze swym zespołem The Strangers (założonym w 1964), niektóre razem ze swoją pierwszą żoną, śpiewaczką Bonnie Owens, a także w duetach z Clintem Eastwoodem (Bar Room Buddies, 1980), Georgem Jonesem (Yesterday’s Wine, 1982), Williem Nelsonem (Pancho and Lefty, 1983) i Leoną Williams. Do współczesnego repertuaru muzyki rozrywkowej wprowadził Haggard trzy swoje piosenki, uznane za standardy: Okie From Muskogee (kontrowersyjną, bo w 1970 odrzucającą kontestacyjną ideologię młodych Amerykanów), The Fightin’ Side of Me i Today I Started Loving You Again (1973, ponad 400 wykonań), Haggard wystąpił również w filmach: Killers Three (1968), From Nashville with Music (1973), Bronco Billy (1980) i wieloodcinkowym serialu telewizyjnym Centennial. W Polsce znany jest z telewizyjnej wersji Przygód Hucka. Najbardziej znane przeboje Haggarda to m.in. I’m a Lonesome Fugitive, Branded Man, Sing Me Back Home (1967), The Legend of Bonnie and Clyde, Mama Tried (1968), Hungry Eyes (1969), If We Make It Through December (1973), It’s All in the Movies (1976), That’s the Way Love Goes (1983), Twinkle, Twinkle Lucky Star (1987). Na czele list przebojów country Haggard umieścił aż 38 swoich nagrań.
Literatura: M. Haggard i P. Russell Sing Me Back Home (My Life), Nowy Jork 1981 (autobiografia).
