Gréco [grɛkˊo] Juliette, *7 II 1927 Montpellier, †23 IX 2020 Saint-Tropez, francuska piosenkarka i aktorka. Kilka niewielkich ról zagranych jeszcze w czasie II wojny światowej w Théâtre Français zbliżyło Gréco do środowiska artystycznego Paryża. Po wojnie, często bywając w piwnicach i kabaretach („Tabou”) paryskiej dzielnicy Saint-Germain-des-Prés, zyskała wśród cyganerii artystycznej miano muzy Saint-Germain-des-Prés. Jako piosenkarka debiutowała w 1949 w kabarecie „Boeuf sur le toit”; interpretowała teksty J.P. Sartre’a, F. Mauriaca, R. Queneau. Później śpiewała w innych kabaretach (m.in. w Rose-Rouge), zdobywając uznanie miłośników piosenki poetyckiej. Zmierzch egzystencjalizmu spowodował pewien spadek zainteresowania sztuką wykonawczą Gréco (bez entuzjazmu przyjęto np. jej występ w Olympii, 1954), jednak kolejne występy, tournées zagraniczne, role teatralne i filmowe przyniosły jej wkrótce dużą popularność i trwałe uznanie w świecie.
Gréco należy do najbardziej znanych wykonawczyń piosenki literackiej. Stworzyła oryginalny styl wokalnej interpretacji tekstów poetyckich – ekspresyjną melorecytację, którą wspomaga subtelną mimiką i sugestywnym gestem dłoni kontrastujących bielą z czarnym tłem kostiumu scenicznego. Melancholijne, gorzkie, czasem frywolne, czasem ironiczne, poetycko-filozoficzne teksty jej piosenek pióra J.P. Sartre’a, R. Queneau, A. Camusa, F. Mauriaca, J. Brela, J. Préverta budzą refleksje, demaskują złudzenia, opowiadają o przemijaniu i rozczarowaniach. Walory tekstu podkreślają trafne opracowania muzyczne J. Kosmy, S. Gainsbourga, G. Béarta, J. Ferrata, L. Ferrégo, Ch. Aznavoura i in. Najbardziej znane utwory z repertuaru Gréco: Je suis comme je suis (muz. J. Kosma, sł. J. Prévert), Si tu t’imagines (muz. J. Kosma, sł. R. Queneau), La Rue des Blancs-Manteaux (muz. J. Kosma, sł. J.P. Sartre), Chandernagor (muz. i sł. G. Béart), Je suis bien (muz. G. Jouannest, si. J. Brel), L’ombre (muz. de Porret, sł. F. Mauriac), Jolie Môme (muz. i sł. L. Ferré), Il n’y a plus d’après (muz. i sł. G. Béart), Les feuilles mortes (muz. J. Kosma, sł. J. Prévert), La Javanaise (muz. i sł. S. Gainsbourg), Déshabillez-moi (muz. G. Verlor, sł. R. Nyel).
