Gorski Aleksandr Aleksiejewicz, *18 (6) VIII 1871 Petersburg, †20 X 1924 Moskwa, rosyjski tancerz, choreograf i pedagog. Uczeń P. Karsawina i M. Petipy. W latach 1889–1900 solista baletu cesarskiego w Petersburgu, od 1896 pedagog w petersburskiej szkole baletowej. W latach 1900–24 choreograf Teatru Wielkiego w Moskwie. Wzorując się na metodzie K. Stanisławskiego, dbał o realizm i dramaturgiczną zwartość baletów, zwracał uwagę na podporządkowanie muzyki, tańca i oprawy plastycznej wspólnej idei naczelnej, głosił zasady pokrewne reformie M. Fokina. Wystawiał balety M. Petipy we własnych opracowaniach, np. Don Kichota (muzyka L. Minkus, 1900), Jezioro łabędzie (muzyka P. Czajkowski, 1901), Coppelię (muzyka L. Delibes, 1905), Giselle (muzyka A. Adam, 1907), Korsarza (muzyka A. Adam, 1912). Jego opracowania stanowią dziś podstawę modelowych wersji, które przenosi się na inne sceny radzieckie i zagraniczne. Z bogatej twórczości Gorskiego do najwybitniejszych baletów należały Córka Guduły (muzyka A. Simon, 1902, wersja wcześniejszej Esmeraldy według Notre Dame de Paris V. Hugo), Salammbô (muzyka A. Arends, 1910), Stieńka Razin (muzyka A. Głazunow, 1918). Jako jeden z pierwszych tworzył balety abstrakcyjne do muzyki poważnej, np. V Symfonię (muzyka A. Głazunow, 1916).
