Gilman [g´ylmen] Lawrence, *5 VII 1878 Flushing (Nowy Jork), †8 IX 1939 Franconia (New Hampshire), amerykański krytyk muzyczny. Autodydakta muzyczny; od 1901 działał jako krytyk muzyczny, także literacki i teatralny, współpracujący z różnymi czasopismami, m.in. z „The North American Review” (1913–23), „New York Herald-Tribune” (1923–39). W latach 1919–39 pisał komentarze programowe do koncertów New York National Philharmonic Symphony Orchestra, w latach 1921–39 także do koncertów Philadelphia Orchestra; współpracował również z The International Cyclopedia of Music and Musicians.
Gilman należał do czołówki amerykańskich krytyków muzycznych w pierwszych dziesięcioleciach XX w. Większość jego książek stanowią zbiory artykułów i recenzji lub publikacje o charakterze przewodników koncertowych (Debussy’s „Pellèas et Mèlisande”, Strauss’ „Salome”, Orchestral Music). Gilman żywo interesował się muzyką współczesną, propagował w Stanach Zjednoczonych twórczość Debussy’ego i Wagnera; w swych pismach poszukiwał związku muzyki z ideami filozoficznymi.
(wyd. w Nowym Jorku, jeśli nie podano miasta):
Phases of Modern Music, 1904, przedr. Freeport (Nowy Jork) 1968
E. Mac-Dowell, 1906, wyd. popr. i poszerz. 1908, 3. wyd. 1969
The Music of Tomorrow and other Studies, Londyn 1907
Debussy’s „Pellèas et Mèlisande”, 1907
Strauss’ „Salome”, Londyn 1907
Stories of Symphonic Music, 1907, 2. wyd. 1937
Aspects of Modern Opera, 1909, przedr. 1969
Nature in Music and other Studies, 1914, przedr. Freeport (Nowy Jork) 1966
A Christmas Meditation, 1916
Music and the Cultivated Man, 1929
Wagner’s Operas, 1937
Toscanini and Great Music, 1938
Orchestral Music. An Armchair Guide, wyd. E. Cushing, 1951
