Getz [gec] Stan, właśc. Stanley Getz, *2 II 1927 Filadelfia, †6 VI 1991 Malibu, amerykański saksofonista jazzowy (tenor). W latach 1943–47 grał m.in. z Jackiem Teagardenem, Stanem Kentonem, Bennym Goodmanem. W 1947, zaangażowany do orkiestry Woody’ego Hermana, utworzył wraz z Zootem Simsem, Herbiem Stewardem i S. Chaloffem słynną sekcję saksofonów Four Brothers, jeden z ideałów brzmieniowych cool jazzu. Od 1949 występował wyłącznie w małych zespołach. W 1958/59 mieszkał w Kopenhadze, później wrócił na stałe do Stanów Zjednoczonych. W 1960, 1974 i w 1978 koncertował w Polsce; w 1960 nagrał dla Polskich Nagrań z triem A. Trzaskowskiego płytę Stan Getz w Polsce /PN Muza L 0329/. Sugestywny improwizator, wirtuoz saksofonu, był jednym z najwybitniejszych, a zarazem najpopularniejszych muzyków jazzowych. W latach 50. uznany za czołowego saksofonistę cool jazzu, zasłynął przede wszystkim jako znakomity interpretator jazzowych ballad. W połowie lat 60. przeżył szczególny renesans swej kariery dzięki nagraniom płytowym i współpracy z brazylijskimi przedstawicielami bossa novy (J. i A. Gilberto, A. G. Jobim i in.); panuje opinia, że właśnie Getz płytą zatytułowaną Jazz Samba, nagraną wraz z gitarzystą Charliem Byrdem, wylansował i spopularyzował ten rodzaj muzyki.
