Gałoński Stanisław, *6 V 1930 Ostrowczyk (k. Tarnopola), polski dyrygent. W latach 1949–53 studiował muzykologię na UJ. W 1955 ukończył dyrygenturę u W. Krzemieńskiego i B. Wodiczki w PWSM w Krakowie. Początkowo pracował jako organista; w latach 1955–58 dyrygent chóru krakowskiej Filharmonii, w latach 1958–61 dyrygent i kierownik chóru w Miejskim Teatrze Muzycznym w Krakowie. Równocześnie działał jako pedagog w krakowskiej PŚSM (1954–61), a później w PWSM w Gdańsku (1966–68), prowadząc zespoły wokalne i instrumentalne. W 1961 wziął udział w seminariach “Vacanze musicali” w Wenecji, w 1962 i 1963 w seminariach S. Cape’a w Brugii, poświęconych problematyce wykonawstwa muzyki dawnej. W latach 1961–70 był kierownikiem i dyrygentem zespołu Cappella Bydgostiensis pro Musica Antiqua przy Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. Od 1970 prowadzi Cappella Cracoviensis przy Filharmonii w Krakowie (od 1 I 1983 samodzielna instytucja). Z jego inicjatywy zorganizowany został w 1975 doroczny Starosądecki Festiwal Muzyki Dawnej. Gałoński jest kierownikiem artystycznym tego festiwalu oraz festiwalu Muzyka w Starym Krakowie (od 1976). W 1982 utworzył zespół Rorantyści dla kultywowania repertuaru roranckiego.
Gałoński odbył liczne tournées koncertowe po krajach europejskich, uczestniczył w wielu festiwalach muzycznych w kraju i za granicą. 8 V 1981 wystąpił w Watykanie ze specjalnym koncertem dla papieża Jana Pawła II i Kurii Rzymskiej, prezentując najcenniejsze zabytki dawnej polskiej muzyki religijnej. Koncentrując się na wykonawstwie muzyki dawnej, Gałoński przedstawia własne rozwiązania interpretacyjne; jako pierwszy w Polsce wprowadził solowy śpiew kontratenorowy i grę na niektórych dawnych instrumentach. Dokonał archiwalnych nagrań muzyki dawnej (polskiej i obcej) oraz klasycznego i współczesnego repertuaru oratoryjno-kantatowego. Jest autorem ilustracji muzycznych do sztuk teatrealnych, widowisk, filmów i seriali telewizyjnych oraz licznych opracowań muzyki dawnej.
