Frączkiewicz Aleksander, *8 XII 1910 Brzeżany (Podole), †28 II 1994, polski muzykolog i pedagog. W 1935 ukończył konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie (fortepian, kompozycja, studium pedagogiczne). Studiował też filozofię na Uniwersytecie Jana Kazimierza, muzykologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza i Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1947 uzyskał doktorat z muzykologii na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy Polski koncert fortepianowy po Chopinie. W latach 1936–39 był asystentem, od 1946 wykładał historię i teorię muzyki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, gdzie w 1957 uzyskał stopień docenta.
Materiały do kształcenia słuchu, z M. Dziewulską i K. Palowską, Kraków 1963, 6. wyd. 1980
Koncert instrumentalny w 2. połowie XIX wieku, w: Z dziejów polskiej kultury muzycznej, t. 2, Kraków 1964
Zasady modulacji, z M. Fieldorf, Kraków 1964, 2. wyd. 1966
Formy muzyczne, z F. Skołyszewskim, 2 t., Kraków 1966–70, 2. wyd. 197
Faktura fortepianowa koncertów F. Chopina, „Annales Chopin” 3, 1958
„Motyw Beethovenowski”, „Muzyka” Warszawa 1971 nr 4
