Farrar [f’ærer] Geraldine, *28 II 1882 Melrose (Massachusetts), †11 III 1967 Ridgefield (Connecticut), amerykańska śpiewaczka (sopran). Kształciła się w Bostonie, Nowym Jorku, Paryżu i Berlinie u L. Lehmann. W 1901 debiutowała jako Małgorzata w Fauście Ch. Gounoda w Staatsoper w Berlinie. W latach 1906–22 była solistką Metropolitan Opera House w Nowym Jorku. W 1907 odniosła swój największy sukces jako Butterfly w Madama Butterfly G. Pucciniego. Występowała gościnnie na czołowych scenach europejskich i amerykańskich, wielokrotnie jako partnerka E. Carusa. Do najlepszych kreacji wokalnych Farrar należy partia Carmen oraz partie w operach Pucciniego. Farrar, dysponująca bogatym w swej barwie i rozpiętości głosem, znakomitą techniką zdobyła ogromną popularność w USA jako śpiewaczka operowa, koncertowa oraz aktorka filmowa (Carmen, 1915; Joanna d’Arc, 1917 – reż. Cecil B. De Mille). W 1922 zrezygnowała z kariery śpiewaczej. Nagrała szereg płyt (m.in. RCA Camden, Victor, Heritage). Ważniejsze role operowe : Elwira i Zerlina w Don Juanie W.A. Mozarta, Julia w Romeo i Julia Ch. Gounoda, Violetta w Traviacie G. Verdiego, Elżbieta w Tannhäuserze R. Wagnera oraz Mimi w Cyganerii i Siostra Angelica w Siostrze Angelice G. Pucciniego, Katarzyna w Madame Sans-Gêne U. Giordana.
Literatura: G. Farrar Such Sweet Compulsion, Nowy Jork 1938, przedr. 1970 (autobiografia).
