Erlebach [zerle~] Philipp Heinrich, ochrzcz. 25 VII 1657 Essens (wsch. Fryzja), †17 IV 1714 Rudolstadt, niemiecki kompozytor. Od 1679 był członkiem kapeli książęcej w Rudolstadt, w 1681 został tam kapelmistrzem.
Współcześni cenili raczej utwory instrumentalne Erlebacha, dostrzegając w nich ulubiony styl francuski, wzorowany na muzyce Lully’ego. Późniejsi badacze podkreślają znaczenie arii Erlebacha dla kształtowania się specyficznego stylu pieśni niemieckiej.
Literatura: A. Einstein Zur deutschen Literatur für Viola da Gamba im 16. und 17. Jahrhundert Lipsk 1905; E. Schmitz Geschichte der weltlichen Solokantate, Lipsk 1914, 2. wyd. 1955; E. Bücken Das deutsche Lied, Hamburg 1939.
Kompozycje
6 Ouvertures (…) nach französischer Art und Manier eingerichtet, 5–6 instrumentów, Norymberga 1693
6 Sonate…, skrzypce, wiola da gamba (lub 2 skrzypiec) i b. c., Norymberga 1694
Harmonische Freude musicalischer Freunde…, cz. 1: 50 arii z towarzyszeniem 2 skrzypiec i b. c., Norymberga 1697, 2. wyd. 1710, cz. 2: 25 arii z towarzyszeniem różnych instrumentów i b. c., Norymberga 1710
Gott-geheiligte Sing-Stunde…, 12 arii 1–4-głosowych z towarzyszeniem 2 skrzypiec i b. c., Rudolstadt 1704
rkp.:
ok. 25 kantat, głównie do tekstów niemieckich (2 z tekstem łacińskim), Kyrie et Gloria, Gratias agimus, 1–5 głosy z towarzyszeniem instrumentów i b. c., rkp. zachowane w Berlinie, Mühlhausen i Strasburgu
2 motety a cappella 4- i 6-głosowe, rkp. (do II wojny światowej w bibliotece uniwersytetu w Królewcu)
kilka utworów w tabulaturze organowej Eckelta (rkp. spisany ok. 1692 w Wernigerode)
Ponadto katalog muzykaliów z Rudolstadt (sporządzony ok. 1700) wymienia wiele dzieł Erlebacha, m. in. opery, balety, oratoria, kantaty świeckie i religijne, które nie zachowały się.
Edycje
Harmonische Freude…, cz. 1 i 2, wyd. O. Kinkeldey i O. Schmidt, «Denkmäler Deutscher Tonkunst» XLVI/XLVII, 1914
2 motety wyd. M. Seiffert, «Denkmäler Deutscher Tonkunst» XLIX/L, 1915
2 suity kameralne z 6 Ouvertures, wyd. M. Seiffert, «Organum» III nr 15 i 16
3 sonaty wyd. pojedynczo M. Seiffert, «Organum» III nr 5, a także F. Zobeley, «Hortus Musicus» nr 117 i 118
3 kantaty wyd. pojedynczo O. v. Steuber w Geistliche Chormusik I, Stuttgart 1960, ponadto osobne wyd. Kassel 1960 oraz L. Hoffmann-Erbrecht, «Organum» I nr 33
