Elewijck [ʹɛ:lewejk], Elewyck, Xavier Victor Fidèle Chevalier van, *24 IV 1825 Ixelles (obecnie Bruksela), †28 IV 1888 Tienen (fr. Tirlemont), belgijski teoretyk muzyki i kompozytor.
Studiował m. in. u L. Boutmy’ego (fortepian), Ch.-F.-M. Bosseleta (harmonia) i P. Gimena (kompozycja). Działał w Leuven, gdzie w 1868 objął stanowisko kapelmistrza w katedrze św. Piotra. Od 1870 w wybudowanej we własnym domu sali koncertowej organizował występy artystów belgijskich i zagranicznych. Zmarł w zakładzie dla obłąkanych.
Elewijck ceniony jest przede wszystkim jako autor dzieł teoretycznych. Jego prace, zwłaszcza Matthias van den Gheyn…, oraz wydanie utworów staroflamandzkich klawesynistów stanowią cenne źródło do badań nad muzyką belgijską XVII i XVIII w. Z obfitej twórczości kompozytorskiej Elewijcka większe znaczenie posiadają utwory religijne i pieśni.
Kompozycje:
liczne utwory religijne na głosy solowe, chór i organy
cykle miniatur fortepianowych
pieśni solowe
Prace, m.in.:
Discours sur la musique religieuse en Belgique, Leuven 1861
Matthias van den Gheyn…, Paryż 1862
De la musique religieuse…, Paryż 1866
De l’état actuel de la musique en Italie, Paryż 1875
wydanie:
Collection d’oeuvres composées par d’anciens et célèbres clavecinistes flamands, 2 t., Bruksela 1877 (zawiera m.in. utwory M. van den Gheyna)
