Dygas, Ignacy

Dygas Ignacy, *29 VII 1881 Warszawa, †17 V 1947 Warszawa, polski śpiewak (tenor bohaterski). Był uczniem J. Szczepkowskiego w konserwatorium w Warszawie. W 1905 debiutował w Operze Warszawskiej jako baryton w partii Walentego w Fauście Gounoda pod pseudonimem Gorczyński. Kontynuował następnie studia u W. Aleksandrowicza, który słusznie przekwalifikował go na tenora. Jako tenor wystąpił (10 V 1905) w roli Jontka (Halka Moniuszki) w Operze Warszawskiej, już pod własnym nazwiskiem. W 1907 wyjechał do Włoch. Po sukcesie w Parmie (Lohengrin Wagnera) został zaangażowany do cyklu występów. W Mediolanie kształcił jeszcze swój głos u G.B. Lampertiego. Występował w wielu miastach włoskich (Genua, Neapol, Rzym, Bolonia, Palermo), odnosił sukcesy w Hiszpanii, Południowej Ameryce (m.in. w Buenos Aires śpiewał Zygfryda w Zmierzchu bogów Wagnera z S. Kruszelnicką jako partnerką). Gościnnie występował też w Warszawie, a w latach 1911–14 stale współpracował z Operą Warszawską. Podczas I wojny światowej przebywał w Rosji. Był solistą prywatnego teatru Zimina, a następnie carskiej opery w Moskwie, gdzie zdobył rosysjką publiczność, kreując partię Hermana w Damie pikowej Czajkowskiego. W 1918 wrócił do Warszawy i wstąpił na stałe do zespołu Opery Warszawskiej, dzieląc z S. Gruszczyńskim pozycję pierwszego tenora bohaterskiego. W 1924 wyruszył na występy do USA (Nowy Jork, Chicago, Detroit), podróżował też po krajach europejskich (Czechosłowacja, Jugosławia, Austria, Skandynawia). W 1937 z powodu choroby wycofał się ze sceny. II wojnę światową przeżył w Warszawie, w 1944 podjął pracę pedagogiczną w Lublinie, lecz po roku wrócił do Warszawy obejmując klasę śpiewu w Szkole Muzycznej im. F. Chopina. W 1947 obchodził jubileusz 40-lecia działalności artystycznej i wtedy ostatni raz dał się słyszeć publicznie. Dygas dysponował głosem o potężnej sile i wyrazie dramatycznym. Przeszedł do historii przede wszystkim jako niezrównany wykonawca partii Wagnerowskich (Tristan w Tristanie i Izoldzie, Zygmunt w Walkirii, tytułowe partie w Lohengrinie, Tannhäuserze, Parsifalu) oraz odtwórca partii lirycznych w operach polskich (Halka i Hrabina Moniuszki, Konrad Wallenrod Żeleńskiego, Maria Statkowskiego, Hagith Szymanowskiego, Casanova oraz Beatrix Cenci Różyckiego). Jego kreacje imponują mistrzowską techniką wokalną i wysoką kulturą interpretacji muzycznej.