Curci [k’urczi], rodzina włoskich wydawców i muzyków. Francesco (*1823 Avellino, †1911 Neapol) w 1860 otworzył w Neapolu firmę Fratelli Curci, zajmującą się sprzedażą instrumentów muzycznych oraz przepisywaniem nut; prowadził ją wraz z trojgiem swych dzieci: Pasqualem (*1855, †1937), Achillem (*1864) i Concettą (*1870). Przy współudziale czterech synów Pasquala: Giuseppego (*1884, †1953), Alberta (*1886), Alfreda (*1891, †1952) i Artura (*1892), otwarty został dział wydawniczy firmy p.n. Casa Musicale Fratelli Curci. Wydawano głównie włoską i obcą muzykę lekką — operetki, wodewile (O. Straussa, E. Kalmana, C. Lombarda, G. Pietriego, F. Capuany). W 1932 powstały filie w Rzymie i Mediolanie. Ta ostatnia, kierowana przez Alfreda Curciego, usamodzielniła się w 1936 jako Edizioni Curci, specjalizując się w wydawaniu muzyki instrumentalnej (w opracowaniach A. Caselli, A. Cortota, A. Longa, E. Fischera, G. Agostiego, W. Kempffa i in.), ponadto włoskiej muzyki współczesnej (m.in. I. Pizzettiego, R. Zandonaiego, M. Castelnuovo-Tedesco, A. Verettiego, E. Porrina) oraz serii esejów krytycznych i publikacji muzykologicznych. Od 1947 Edizioni Curci wydaje pod redakcją Alberta Curciego czasopismo „Rassegna musicale Curci”.
Literatura: I cento anni della Casa Curci, 1860–1960, Mediolan 1960.
