Chyliński, Chiliński, Andrzej, *koniec XVI w., †po 1658, polski kompozytor, OFM. W dokumentach polskich franciszkanów wzmiankowany w 1626–1628 jako kapelmistrz. Od III 1630 działał jako wikary i bas w kapeli w bazylice św. Antoniego w Padwie. 14 II 1632 został tamże kapelmistrzem; 3-letni kontrakt miał być następnie odnowiony, jednak 20 I 1635 Chyliński zwolnił się ze stanowiska, gdyż Władysław IV żądał jego powrotu do kraju. W 1658 profesor Akademii Krakowskiej M. Radymiński w swych Fastorum (…) Elogia continens Tomi VII (rękopis) wymienił Chylińskiego jako współczesną mu znakomitość muzyczną. Twórczość Chylińskiego zachowała się jedynie częściowo. W inwentarzu muzykaliów kościoła farnego w Przyborze z 1637/38 wymieniono drukowane Concerti Andrea Chiliski cum Partitura; możliwe, że są one wcześniejsze od innego niezachowanego zbioru, o którym wiemy, że Chyliński przygotował go do druku będąc w Padwie. W inwentarzu muzykaliów drohiczyńskich franciszkanów z 1681 wymieniono także Jubilate Universi Populi Chylińskiego na 8 głosów. W Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu zachował się natomiast druk Chylińskiego Canones XVI. Iidem ad diversa rectis contrariisque motibus toti in tali et toti in qualibet parte… (Antwerpia 1634), który do lat 80. XX w. uznawany był za zaginiony. Publikacja została dedykowana Piotrowi Potockiemu herbu Pilawa, wojewodzie bracławskiemu, który studiował w Padwie w latach 1632–1633 i brał udział w wojnie tureckiej w 1634. Druk zawiera 16 bardzo kunsztownych rozwiązań dwóch kanonów na tematach Da pacem Domine in diebus nostris (kanony 1–8) oraz Pax tibi Polonia felicissima bello (kanony 9–16). W druku pojawia się ponadto trzecia melodia kanonu na temacie Ora pro nobis sancte Stanislae, jednak bez rozwiązania. Według Szymona Starowolskiego (1650) Chyliński opublikował kanon Da pacem w Wenecji w 1620 i zachęcał muzyków do jego rozwiązania, jednak bezskutecznie. Chyliński był zatem biegłym mistrzem zarówno seconda pratica, jak i polifonii opartej na bardziej spekulatywnych zasadach.
Literatura: J. Sehnal Kilka XVII-wiecznych poloników morawskich, „Muzyka” 1973 nr 2; A. Sartori Documenti per la storia della musica al Santo e nel Veneto, Vicenza 1977; P. Poźniak Kanony Andrzeja Chylińskiego prefecta muzyki w Padwie na tle „uczonej” muzyki w XVII-wiecznej Polsce, „Res Facta Nova” 2003; A. Dacewicz Franciszkańskie inwentarze muzyczne z II połowy XVII wieku, „W Nurcie Franciszkańskim” 2012 nr 19.
