Bono Pietro, Petrus Bonus, *1417, †20 IX 1497 Ferrara, włoski lutnista. Początkowo działał na dworze Ferdynanda Aragońskiego w Neapolu, gdzie zetknął się z magistrem muzyki A. Brandolinim i z J. Tinctorisem, który w traktacie De inventione et usu musicae z uznaniem wspomniał o nim jako o wirtuozie i kompozytorze. Następnie przeniósł się do Ferrary na dwór księcia Borso d’Este, gdzie pełnił również obowiązki książęcego lekarza. Od 1486 przebywał w Budzie na dworze króla Macieja Korwina, któremu towarzyszył w licznych podróżach. Po jego śmierci powrócił do Ferrary. Gra Bona była wysoko ceniona przez współczesnych, czego wyrazem są liczne poematy i kilka medali na jego cześć. Repertuar Bona stanowiły instrumentalne canzony i rondelli franceschi, które były nierzadko instrumentalne przeróbkami popularnych w owym czasie melodii i w których wykorzystywano wszystkie możliwości techniczne gry na lutni. Kompozycje Bona nie zachowały się.
Literatura: E. Haraszti Pietro Bono, luthiste de Mathias Corvin, „Revue de Musicologie” XXXI, 1949; L. Lockwood Pietrobono and the Instrumental Tradition at Ferrara, „Rivista Italiana di Musicologia” X, 1975.
