Blüthner Julius Ferdinand, *11 III 1824 Falkenhain (k. Merseburga), †13 IV 1910 Lipsk, niemiecki budowniczy fortepianów. Początkowo pracował w fabryce fortepianów Hoelling & Spangenberg w Zeitz, gdzie nauczył się zawodu. W 1853 założył w Lipsku wytwórnię fortepianów, od początku budując instrumenty według własnych założeń konstrukcyjnych. W 1856 opatentował ulepszony mechanizm repetycyjny własnego pomysłu, odznaczający się szczególną precyzją. Od 1863 podjął także budowę pianin. W 1873 opatentował konstrukcję fortepianu z dodatkowymi strunami, tzw. alikwotami, których współdrganie wzbogaciło barwę dźwięków. Wyniki swoich prac i poszukiwań ogłosił wraz z H. Fretzschelem w Lehrbuch des Pianofortebaues (Lipsk 1872, 3. wyd. 1909). Fortepiany Blüthnera cieszyły się dużym uznaniem pianistów światowej sławy (J. Moschelesa, K.H. Reineckego, F. Liszta i in.). Także dziś zaliczane są do najlepszych instrumentów. Eksponowane były na różnych wystawach, otrzymując liczne wyróżnienia, m.in. srebrny medal na wystawie światowej w Paryżu w 1867. Przed 1939 firma produkowała rocznie 3 tys. instrumentów, głównie fortepianów; w czasie wojny uległa zniszczeniu; po wojnie odbudowana, podjęła produkcję na nowo.
