Bedyngham, John

Bedyngham [bˊedyŋ^em], Bedyngeham, Bodingham, Bellingan, Benigun, John, †1458/59, angielski kompozytor. W latach 1453–54 zatrudniony w chórze Lady Chapel w Opactwie Westminsterskim. W 1456 napisał do króla prośbę o uwolnienie swojego kuzyna Thomasa Bedynghama. Pod koniec lat 50. odnotowawany jako wikariusz kaplicy św. Szczepana w Londynie (Westminster). Był członkiem londyńskiej Gild of Parish Clerks, która zarejestrowała jego śmierć w dokumencie z lat 1458/59. Przypuszcza się, że kompozytor może być tożsamy z Johnem Bodenhamem, urodzonym w Oksfordzie w 1422, związanym najpierw z tamtejszym Winchester College a potem New College, w którym uzyskał stopnie naukowe w zakresie prawa (1449 i 1455).

Msze Bedynghama są swobodne pod względem formy; związek mszy Dueil angoisseux modelem opartym na balladzie G. Binchois jest luźny. Motety zachowały się w znacznie późniejszym źródle i cechują się komplikacjami rytmicznymi i notacyjnymi. Niektóre ze świeckich utworów Bedynghama są wątpliwe pod względem autorstwa: kopiowane były w różnych wersjach, z różnymi tekstami. Gentil madonna i O rosa bella (często przypisywana J. Dunstable’owi) należały do najbardziej rozpowszechnionych pieśni XV w., stając się podstawą nowych utworów, w tym cykli mszalnych. Bedyngham zaliczany jest wraz z W. Frye’em i J. Plummerem do najważniejszych kompozytorów angielskich połowy XV w., szeroko znanych poza Anglią.

Literatura: H. Besseler Bourdon und Fauxbourdon, Lipsk 1950; R. Ficker Die frühen Messenkompositionen der Trienter Codices, „Studien zur Musikwissenschaft” XI, 1924; E. Apfel Studien zur Satztechnik der mittelalterlichen englischen Musik, Heidelberg 1959; E. Sparks Cantus Firmus in Mass and Motet, 1420–1520, Berkeley 1963; E. Southern Foreign Music in German Manuscripts of the 15th Century, „Journal of the American Musicological Society” XXI, 1968; D. Fallows English Song Repertoires of the Mid-Fifteenth Century, „Proceedings of the Royal Musical Association” CIII, 1976–77; D. Fallows Dunstable, Bedingham and „O rosa bella”, „Journal of Musicology” XII, 1994; A. Kirkman Innovation, Stylistic Patterns and the Writing of History: the Case of Bedyngham’s Mass Dueil angoisseux, w: I codici musicali trentini, Trydent 1994; D. Fallows A Catalogue of Polyphonic Songs, 1415–1480, Oksford 1999; A. Erhard Bedynghams „O rosa bella” und seine Cantus-firmus-Bearbeitungen in Cantilena-Form, Tutzing 2010; D. Fallows John Bedyngham and the Case of the Disappearing Composer, w: I codici musicali trentini del quattrocento: nuove scoperte, nuove edizioni e nuovi strumenti informatici, red. D. Curti-Feininger i M. Gozzi, Trydent 2013; D. Fallows A Hidden Arrangement of Gentil madonna, w: Instruments, Ensembles, and Repertory, 1300–1600, ks. pam. K. Polka, red. T.J. McGee i S. Carter, Turnhout 2013.