Arnold de Lantins

Arnold [arnˊo:l], Arnoldus, Arnaldus, de Lantins, [d^e laⁿt’ę], de Lanctins, Lantinis, Latinis, franko-flamandzki kompozytor, żyjący w 1. połowie XV w. Pochodził z księstwa de Liège. O jego życiu i działalności brak bliższych informacji. Wiadomo tylko, że był członkiem kapeli papieskiej od XI 1431 do VII 1432, w tym bowiem czasie figuruje obok G. Dufaya na liście śpiewaków tej kapeli. W III 1428 prawdopodobnie przebywał w Wenecji, jak to wynika z zapisu daty umieszczonej na dwóch jego chansons: Si ne prenes de moi pitié i Quant je mire. Jego 5-częściowa msza jest jednym z najstarszych przykładów mszy pełnocyklicznej.

Literatura: Ch. Van den Borren Hugo et Arnold de Lantins, „Annales de la fédération archéologique et historiąue de Belgique” XXIX, 1932; W. Apel The Notation of Polyphonical Music 900–1600, Cambridge 1949; M.F. Bukofzer Studies in Medieval and Renaissance Music, Londyn 1951; H. Besseler Bourdon und Fauxbourdon, Lipsk 1956; P. Gossett Techniques of Unification in Early Cyclic Masses and Mass Pairs, „Journal of the American Musicological Society” XIX, 1966; G. Chew The Early Cyclic Mass as an Expression of Royal and Papal Supremacy, „Music and Letters” LIII, 1972; J. Widaman The Mass Ordinary Settings of Arnold de Lantins. A Case Study in the Transmission of Early Fifteenth-Century Music, dysertacja, Brandeis University 1988; R. Strohm Einheit und Funktion früher Messzyklen, w ks. pam. R. Bockholdta 1990; W. Arlt Italien als produktive Erfahrung franko-flämischer Musiker im 15. Jahrhundert, «Vorträge der Aeneas-Silvius-Stiftung an der Universität Basel» XXVI, Bazylea 1993.