Dymmek, Dymek, Zbigniew, *29 III 1896 Warszawa, †24 IV 1948 Katowice, polski pianista, dyrygent, pedagog, kompozytor.
Grę na fortepianie studiował w konserwatorium w Petersburgu, dalsze studia odbywał w konserwatorium w Warszawie (u A. Michałowskiego i H. Melcera – fortepian, R. Siatkowskiego – kompozycja, E. Młynarskiego – dyrygentura). Studia kompozycyjne uzupełniał w Lipsku, dyrygenckie zaś jako asystent A. Toscaniniego w mediolańskiej La Scali. W 1919 zdobył I nagrodę na konkursie pianistycznym im. I. Paderewskiego w Lublinie. W latach 1925–27 był dyrygentem Opery Pomorskiej, w 1928–39 profesorem Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie (klasa fortepianu, kameralna dyrygentura). W latach 1930–39 profesor Śląskiego Konserwatorium Muzycznego w Katowicach. Wstępował jako pianista i dyrygent. W 1945 powrócił do Katowic, gdzie objął stanowisko dziekana Wydziału Instrumentalnego PWSM; tamże zorganizował orkiestrę Związku Zawodowego Muzyków (obecnie Państwowa Filharmonia Śląska). 14 VI 1945 prowadził przedstawienie Halki S. Moniuszki inaugurujące działalność Opery Śląskiej.
Literatura: Opera Śląska 1945–1955, Katowice 1956; 30 lat PWSM w Katowicach 1929–1959, red. L. Markiewicz, Kraków 1960; Kraków muzyczny 1918–1939, red. M. Drobner i T. Przybylski, Kraków 1980.
