Dąbrowski Mirosław, *29 VII 1910 Warszawa, †2001, polski pianista, pedagog i działacz muzyczny. W latach 1926–30 uczęszczał do konserwatorium w Poznaniu, w 1930–36 studiował w WSM im. F. Chopina w Warszawie (fortepian u J. Żurawlewa, teorię i kompozycję u A. Wieniawskiego i B. Woytowieża). W 1934 ukończył Wydział Pedagogiki w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, gdzie od 1937 uczył gry na fortepianie w WSM im. F. Chopina. W latach 1945–49 działał w Olsztynie, założył tam pierwszą szkołę muzyczną, orkiestrę symfoniczną, związek śpiewaczy i organizował koncerty. W latach 1950–54 był dyrektorem Departamentu Szkolnictwa Artystycznego w MKiS. Od 1954 był wykładowcą PWSM w Warszawie; od 1958 pełnił funkcję zastępcy, w latach 1973–75 był naczelnym redaktorem działu Muzycznego PR. Skomponował kilka drobnych utworów na fortepian i pieśni dla dzieci. Ogłosił szereg artykułów w „Ruchu Muzycznym”, „Muzyce”, głównie na temat wychowania i szkolnictwa muzycznego; pisał także reportaże z działalności artystycznej młodzieży i młodych wykonawców polskich za granicą. Jest autorem rozdziałów o szkolnictwie muzycznym w: Kultura Muzyczna Polski Ludowej 1944–55 (Kraków 1957). Dąbrowski przejawiał dużą aktywność społeczną: pełnił różne funkcje w SPAM, organizował m.in. koncerty wiejskie; w latach 1969–74 był prezesem WTM. Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
