Cecchetti [czɛkkˊtti] Enrico, *21 VI 1850 Rzym, †12 XI 1928 Mediolan, włoski tancerz, pedagog i choreograf.
Uczeń G. Lepriego w mediolańskiej Akademii Tańca; debiutował w 1870 w La Scali. W latach 1870–87 odbywał podróże artystyczne po Europie, występując m.in. w Anglii, Niemczech, Austrii i krajach skandynawskich. W latach 1887–1902 przebywał w Petersburgu jako tancerz, w latach 1887–97 drugi choreograf baletu carskiego, ponadto w latach 1892–1902 pedagog carskiej szkoły baletowej.
W latach 1902–05 był dyrektorem baletu i szkoły baletowej w Warszawie. Po krótkim pobycie we Włoszech powrócił do Petersburga, gdzie w latach 1906–10 prowadził własną szkołę. W latach 1910–18 był głównym pedagogiem Ballets Russes S. Diagilewa. W latach 1918–23 prowadził własną szkołę baletową w Londynie. W latach 1923–28 był dyrektorem mediolańskiej Akademii Tańca.
Cecchetti opracował własną metodę nauczania tańca klasycznego, która opisana i uporządkowana przez pedagogów i teoretyków, głównie angielskich, stanowi podstawę współczesnego szkolenia tancerzy. Jego uczniami byli wszyscy najwybitniejsi tancerze 1. połowy XX w. – A. Pawłowa, T. Karsawina, N. de Valois, M. Fokin, L. Miasin i W. Niżyński.
Literatura: O. Racster The Master of the Russian Ballet. The Memoirs of Cavaliere Enrico Cecchetti, Londyn 1922; C.W Beaumont, S. Idzikowski A Manual of the Theory and Practice of Classical Theatrical Dancing, Londyn 1922; C.W. Beaumont Enrico Cecchetti, Londyn 1929; C.W. Beaumont, M. Craske Theory and Practice of Allegro in Classical Ballet, Londyn 1930.
