Logotypy UE

Biber, Heinrich Ignaz Franz

Biogram i literatura

Biber, von Bibern, Heinrich Ignaz Franz, *12 VIII 1644 Straž pod Ralskem (k. Liberca, Czeskie Sudety), †3 V 1704 Salzburg, kompozytor i skrzypek austriacki, pochodzenia czeskiego. Nie wiadomo gdzie odbywał studia muzyczne – przypuszczalnie w Pradze lub Dreźnie; prawdopodobnie uczył się też u J.H. Schmelzera w Wiedniu. Do 1670 był muzykiem w kapeli dworskiej arcybiskupa Karla von Liechtenstein-Kastelkorna w Ołomuńcu i Kromieryżu. Od 1670 działał na dworze arcybiskupa Maximiliana Gandolpha. von Kuenburga, później Johanna E. von Thuna w Salzburgu. Od 1677 był nauczycielem śpiewu figuralnego w katedralnym chórze chłopięcym w Salzburgu, a od 1684 prefektem chłopięcej szkoły śpiewu. 12 I 1678 został wicekapelmistrzem zespołu muzycznego na dworze arcybiskupim w Salzburgu, a od 6 III 1684 – kapelmistrzem i równocześnie stolnikiem tegoż dworu. W 1690 cesarz Leopold I nadał mu szlachectwo. Biber znany był na wielu ówczesnych dworach; szczególnym uznaniem cieszył się na dworze bawarskim. Syn Bibera, Karl Heinrich (kompozytor i kapelmistrz dworski u arcybiskupa w Salzburgu) jest autorem zwięzłej biografii ojca, napisanej dla J. Matthesona i zamieszczonej w jego Grundlage einer Ehren-Pforte (Hamburg 1740). Biber był reprezentantem muzyki środkowego okresu baroku, a wraz z J.J. Waltherem należał do czołowych twórców muzyki skrzypcowej kręgu austro-niemieckiego w 2. połowie XVII w. Z bogatej i różnorodnej twórczości Bibera szczególne znaczenie mają jego kompozycje instrumentalne; są to utwory o obsadzie wielogłosowej, niekiedy zbliżonej do orkiestrowej (w tym ok. 25 kompozycji z określeniem sonata w tytule), sonaty na skrzypce solo i basso continuo (ok. 25), utwory na dwa instrumenty z basso continuo (7 partit z Harmonia artificiosa-ariosa). W swych utworach zespołowych kompozytor dość często wprowadzał barwne zestawienia instrumentów, co łączy go m.in. z twórczością E.J. Vejvanovskiego, który działał również w kapeli K. Liechtensteina. Utwory Bibera reprezentują różnorodne układy cykliczne, często są to suity o rozmaitym porządku części tanecznych i nietanecznych.

Historyczne znaczenie mają sonaty na skrzypce solo i basso continuo. Pod względem formalnym każda z tych sonat prezentuje odmienny układ cyklu; wstępne części są przeważnie swobodnymi preludiami, zbliżonymi fakturalnie do organowych toccat, następne części to taniec z double, np. sarabanda lub giga. W sonatach solowych Bibera często występują arie z wariacjami, czasem oparte na ostinatowym basie. Biber szczególnie chętnie stosował formy oparte na basso ostinato lub powracającym basie. Do wyjątków należą wręcz utwory, w których brak jest wariacji tego typu. Czasem cała sonata lub kilka jej części, ma tę samą formułę ostinatową w basie. Z zamiłowaniem do form ostinatowych wiąże się częste występowanie w sonatach Bibera ciaccony i passacaglii. Kolejne wariacje poświęcone są różnorodnym problemom technicznym w partii skrzypiec i opracowywane coraz kunsztowniej (skomplikowana figuracja). Do najbardziej znanych skrzypcowych kompozycji Bibera należy zbiór 16 sonat solowych z basso continuo Zur Verherrlichung von 15 Mysterien aus dem Leben Mariae. Tytuł cyklu, jak i poszczególnych sonat pochodzi od ilustracji, które znajdują się przy kolejnych utworach. Utwory te nie mają charakteru ilustracyjnego, jedynie w swym nastroju (zwłaszcza części wstępne) nawiązują do treści ilustracji (tajemnic różańcowych). Wyraźniejszy związek pomiędzy treścią ilustracji a utworem przejawia się tylko w Sonacie nr 6 „Leiden Christi am Ölberg” (początkowe Lamento), nr 11 „Auferstehung Christi” (cz. 2., w której melodia Surrexit Christus hodie powraca w głosie basowym), nr 12 „Christi Himmelfahrt” (Intrada i Aria tubicinium). Sonata nr 16 – passacaglia (g-moll) na skrzypce solo bez basso continuo – jest pierwszym utworem tego typu w literaturze skrzypcowej. W tej bardzo rozbudowanej kompozycji głos basowy, oparty na temacie pierwszego gatunku basu chaconne, powraca ponad 60 razy. Elementy ilustracyjne (imitazione della natura) występują m.in. w takich utworach jak Battalia (Sonata di Marche) i Sonata in A „Representatio avium”.

Sonaty Bibera są pisane z ogromnym wyczuciem możliwości instrumentu. Kompozytor, sam znakomity wirtuoz, rozwinął znacznie technikę skrzypcową; wykorzystywał szeroką skalę instrumentu: Ga3, wysokie pozycje (do VII), także na strunach niższych. Wymagał różnych sposobów smyczkowania, m.in. z szybkimi zmianami smyczka, wykonywania całych części z zastosowaniem pizzicata (Serenada à 5) i długich figur w staccato, co sam zaznaczał. Z upodobaniem stosował dwudźwięki, powstające najczęściej jako wypadkowa dwóch samodzielnych linii melodycznych, jak np. w Sonacie nr 8 ze zbioru wydanego w 1681 (gara di due violini in uno). Sławę przyniosła mu śmiało stosowana scordatura, przez nikogo tak często nie wprowadzana. W Sonacie nr 14 (ze zbioru Zur Verherrlichung) kompozytor żąda w każdym utworze innego przestrojenia strun, a w Sonacie nr 11 wprowadza scordaturę, która dzisiaj wydaje się prawie niemożliwa: g, g1, d1, d2. Przestrajanie strun pozostawało w ścisłym związku z tonacją utworu (puste struny = podstawowe dźwięki tonacji, silniej brzmiące), umożliwiało wykonywanie współbrzmień niewykonalnych bez scordatury, ułatwiało realizację bogatych figuracji, stwarzało efekty kolorystyczne i niuanse brzmieniowe. W utworach Bibera krzyżują się elementy różnych stylów: włoskie arie z wariacjami, francuskie doubles i niemiecki typ wariacji rytmicznej z wykorzystaniem w każdej, kolejnej wariacji jednego rodzaju figuracji. Cała twórczość instrumentalna Bibera ma bardzo indywidualny charakter, wynikający z typu melodyki i często aforystycznych myśli muzycznych. Jego bogata twórczość wokalna (dzieła liturgiczne i sceniczne) niesłusznie pozostaje w cieniu instrumentalnej. W utworach religijnych pisanych dla katedry Salzburskiej Biber znakomicie wyzyskuje jej akustykę (np. w siedmiochórowej Missa Salisburgensis przypisywanej dawniej Orazio Benevolemu), swobodnie operuje stylistyką prima i seconda pratica, mistrzowsko włada techniką koncertującą.

Literatura: G. Adler, wstęp do «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» V, 2 1898; E. Luntz, wstęp do «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» XII, 2 1905; E. Luntz Heinrich Ignaz Franz Biber, Wiedeń 1906; M. Schneider Zu Bibers Violinsonaten, „Zeitschrift der Internationalen Musikgesellschaft” VIII, 1906–07; G. Beckmann Das Violinspiel in Deutschland Heinrich Ignaz Franz Biber vor 1700, Lipsk 1918; P. Nettl Zur Geschichte der Musikkapelle des Fürstbischofs Liechtenstein, „Zeitschrift für Musikwissenschaft” IV, 1922; P. Nettl Heinrich Ignaz Franz Biber von Bibern, «Sudetendeutsche Lebensbilder» I, Reichenberg 1926; P. Nettl Der deutsch-böhmische Geiger Biber und die Quellen seiner Kunst, w: Sudetendeutsches Jb., Eger-Kassel 1926; C. Schneider Biber als Opernkomponist, „Archiv für Musikwissenschaft” VIII, 1927; E.H. Meyer Die mehrstimmige Spielmusik des 17. jahrhunderts in Nord- und Mitteleuropa, Kassel 1934; E. Schmitz Bibers Rosenkranzsonaten, „Musica” V, 1951; P. Nettl Forgotten Musicians, Nowy Jork 1951; E.H. Meyer Die Bedeutung der Instrumentalmusik am Fürstbischöflichen Hofe zu Olomouc in Kroměřiž, „Die Musikforschung” IX, 1956; W. Newmann The Sonata in the Baroque Era, Chapell Hill 1959, 21966; P. Nettl Heinrich Franz Biber von Bibern, „Studien zur Musikwissenschaft”  XXIV, 1960 (ze spisem kompozycji); D.D. Boyden Reviews of Records, „The Musical Quarterly” XLIX, 1963 (recenzja nagrania sonat skrzypcowych Bibera); D.D. Boyden The History of Violin Playing, Londyn 1965, 21967; J. Sehnal Die Kompositionen Heinrich Bibers in Kremsier (Kromĕřiž), „Sbornik prcí filosofické fakulty brněnské university”, Rada hudebněvědna (H) XIX, 1970; S. Dahms Neues zur Chronologie der Opern von Biber und Moffat, „Österreichische Musikzeitschrift” XXIX, 1974; W. Jaksch Heinrich Ignaz Franz Biber „Requiem a 15…”, «Beiträge zur Musikforschung» V, Monachium 1977; E.Th. Chafe The Church Music of Heinrich Biber, «Studies in Musicology» XCV, 1987; W. Jaksch „Missa Alleluia”. Quellenlage und Einordnung einer mehrchörigen Messe des Salzburger Domkapellmeisters Heinrich Ignaz Franz Biber (1644–1704), „Kirchenmusikalisches Jahrbuch” LXX, 1987; P. Wollny Heinrich Ignaz Franz Bibers „Harmonia artificioso-ariosa”. Zu Druckgeschichte und Werkgestalt, „Schütz-Jahrbuch” X, 1988; Ch. Berger Musikalische Formbildung im Spannungsfeld nationaler Traditionen des 17. Jahrhunderts. Das „Lamento” aus Heinrich Ignaz Franz Bibers Rosenkranzsonate Nr. 6, „Acta Musicologica” LXIV, 1992; J. Sehnal Heinrich Bibers Beziehungen zu Kremsier, w: De editione musices, ks. pamiątkowa G. Crolla, red. W. Gratzer i A. Lindamyr, Laaber 1992; S. Dahms, Bibers Oper “Chi dura la vince” oraz E. Kubitschek, H.I.F. Bibers Instrumentalschaffen, „Österreichische Musikzeitschrift” XXXXIX, 1994; M.  Lutz, Die Sonata Violino Solo Representativa von Heinrich Ignaz Franz Biber (1644-1704) und ihre musikalischen Vorbilder, w: Musik des 17. Jahrhunderts und Pavel Vejvanovský, Brno, 1994; E.  Kubitschek, Der kompositorische und spieltechnische Einfluß von Heinrich Ignaz Franz Biber, w: Die Entwicklung der Ouvertüren-Suite im 17. und 18. Jahrhundert, ks. pamiątkowa E. Thoma, red. B. Siegmund, G. Fleischhauer, W. Ruf, F. Zschoch, Blankenburg 1996; Heinrich Ignaz Franz Biber. Kirchen- und Instrumentalmusik, red. G. Walterskirchen, Salzburg 1997; D. Glüxam, Die ›Rosenkranz-Sonaten‹ von H. I. F. Biber: ein Zyklus mit Vorgeschichte, „Österreichische Musikzeitschrift” LIV, 1999; A. Kircher, Heinrich Ignaz Franz Biber (1644–1704): Komponist und Geigenvirtuose am Höhepunkt barocker Kirchenmusik in Salzburg, „Singende Kirche“, V, 2004; E. Kubitschek, Heinrich Ignaz Franz Biber und Georg Muffat: Zwei Meister nicht nur der Instrumentalmusik, „Österreichische Musikzeitschrift“, LIX 2004; S. Heilgendorff, Bibers Battalia: Schlachtmusik zum Karneval?, „Österreichische Musikzeitschrift“, LXII 2007; J. Hermand, Francesco Maria Raffaelini und Heinrich Ignaz Franz von Biber: Chi la dura la vince (1691). Die erste Arminio-Oper im Heiligen Römischen Reich, w: Glanz und Elend der deutschen Oper, red. J. Hermand, Köln 2008; E. Rathgeber, Tafeln für die Geistlichkeit: Heinrich Ignaz Franz Bibers Sonatae tam aris, quam aulis servientes, w: Wiener Musikgeschichte: Annäherungen—Analysen—Ausblicke. ks. pamiątkowa H. Kronesa, red. J. Bungart, M. Helfgott, E. Rathgeber, N. Urbanek, Wiedeń 2009; Ch.E. Brewer, The instrumental music of Schmeltzer, Biber, Muffat and their contemporaries, Ashgate 2011; W.K. Kreyszik, Heinrich Ignaz Franz Bibers Teilhabe am kulturellen Transfer von Venedig nach Salzburg: Die Missa Salisburgensis im Kontext der von San Marco ausgehenden Cori spezzati-Tradition im Zuge einer erweiterten antiphonalen Praxis, w: Von Venedig nach Salzburg, red. G. Ammerer, I. Hannesschläger, T. Hochradner, Wiedeń 2015; V. Papadopoulou, ‘Und sein Schweiß war wie Blut’: Verhältnis zwischen Musik und Bibeltext in Bibers sechster Rosenkranzsonate, „Dissonance: Schweizer Musikzeitschrift für Forschung und Kreation“ CXXXII, 2015; G. Roseen, Physicality and devotion in Heinrich Ignaz Franz Biber’s Rosary sonatas, „Yale journal of music and religion” IV, 2018; L. Lütteken, Musik in emblematischer Denkform: Bibers ‘Rosenkranzsonaten’, w: Musik im Zusammenhang, ks. pamiątkowa P. Reversa, red. K. Aringer, Ch. Utz, T. Wozonig, Wiedeń 2019; J. De Souza, Instrumental transformations in Heinrich Biber’s Mystery sonatas, „Music theory online“ XXVI, 2020.

Kompozycje, pisma i edycje

Kompozycje:

Instrumentalne:

Sonata à 7, 6 trąbek, kotły, org, 1668, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Sonata in A „Representatio avium”, skrzypce i b.c., 1669, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Balletti Lamentabili à 4 voci, 1670, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Sonata, skrzypce i b.c., ok. 1670, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Sonata pro Tabula à 10, 5 flauti, 2 violini, 3 viole, organo, ok. 1670, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

[Baletto], violino, 3 viole, violone, ok. 1670, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Serenada à 5 mit dem Nachtwächterruf, 2 violini, 2 viole, violone, cembalo, 1673, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Battalia (Sonata di marche), 3 violini, 4 viole, 2 violoni, bc., 1673, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Sonata à 6 die pauern-Kirchfahrth genandt, 3 violini, 2 viole, violone, bc. 1673, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Sonata S. Polycarpi à 9, 8 trąbek, kotły, 1673, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Sonata à 6: trąbka, 2 violini, 2 viole, violone, org., 1673, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Balletti à 6, violino, 2 viole, 2 trombe, violone, cembalo, 1673, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Trombet- undt musikalischer Taffeldienst à 4, tr, violino, 2 viole, violone, cembalo, 1673, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

16 Violinsonaten „Zur Verherrlichung, von 15 Mysterien aus dem Leben Mariae” (tzw. Sonaty misteryjne lub różańcowe), violino i b.c., ok. 1674–75, rkp. Bayerische Staatsbibliothek, Monachium (autograf)

Sonatae, tam aris, quam aulis servientes…, 12 sonat, 5, 6, 8 instrumentów i b.c., wyd. Salzburg 1676 J.B. Mayr, Norymberga 21681 Löhner

Mensa sonora, seu musica instrumentalis sonatis aliquot liberius sonantibus ad mensam…, 6 partit, 3 instrumenty smyczkowe i b.c., wyd. Salzburg 1680 J.B. Mayr, Norymberga 21681

Sonatae…, 8 sonat, violino solo i b.c., wyd. Salzburg 1681 T.G. Höger

Fidicinium sacro-profanum, tam choro quam foro pluribus fidibus concinnatum et concini aptum, 12 sonat, 3–4 instrumenty smyczkowe i b.c., wyd. Norymberga 1683 (?) W.M. Endter

Balletti à 4, violini, 2 viole, violone, 1687, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Pastorella, Fantasia, Sonata, skrzypce, bc., rkp. Minoritenkonvent, Wiedeń

Harmonia artificiosa-ariosa diversi mode accordata…, 7 partit, 2 violini lub violino viola da braccio lub 2 viole d’amore, bc.,  wyd. [Salzburg] 1696 b.w., Norymberga 1712 W.M. Endter

Wokalno-instrumentalne:

Salve regina à 2, sopran, viola da gamba, org., 1663, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Missa à 4 voci in contrapuncto, Canto, Alto, Tenore, Basso, i b.c., 1670-1690, rkp. Archiv der Gesellschaft der Musikfreunde, Wiedeń

Quo abiit dilectus tuus, Canto, Alto, Tenore, Basso, chór, 4 viole, org, 1671-1704, rkp. Archiwum katedralne, Salzburg 

Ne cedite mentes, 2 Canti, Alto, Tenore, Basso, chór 2 CATB, 2 violini, 2 viole, 3 tromboni, 2 org, , 1671-1704, rkp. Archiwum katedralne, Salzburg 

Lux perpetua, 2 chóry, 8 solistów, 2 violini, 2 viole, 3 tromboni, violone, org., 1673, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

2 Vesperae à 32., 3 chóry CATB, 2 violini, 3 viole, 4 trombe, timpani, 2 cornetti, 3 tromboni, 3 org., 1674, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Missa Christi resurgentis, 9 głosów wokalnych, 2 violini, 2 viole, violone, 2 cornetti, 2 trombe, 3 tromboni, org., 1674, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Laetatus sum à 7, 2 Bassi, violino, 3 viole, violone, org., 1676, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Missa catholica, 4 głosy wokalne, chór, 2 violini, 2 viole, 2 trombe, violone, org., 1680, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Missa quadragesimalis, Canto, Alto, Tenore, Basso, 2 viole, org., 1680, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Nisi Dominus à 2, Basso, violino, bc, 1680-1700, rkp. Sächsische Landesbibliothek – Staats- und Universitätsbibliothek, Drezno

Missa Salisburgensis, 16 głosów wokalnych, 4 violini, 4 viole, 4 flauti, 4 tromboni, 10 trombe, 2 oboe, 2 cornetti, 2 timpani, 3 organi, 1682, rkp. Carolino Augusteum Bibliothek, Salzburg

Applausi festivi di Giove, kantata ku czci arcybiskupa Maxymilina Gandolpha, 1686, rkp. Frančiškanski, Samostan, Knjižnica, Ljubljana (muzyka zag.)

Li Triofei della fede catholica, kantata ku czci arcybiskupa Johanna Ernsta, 1687, rkp. Frančiškanski, Samostan, Knjižnica, Ljubljana (muzyka zag.)

Litania de S. Josepho à 20, 8 gł. wokalnych, 2 chóry, 2 violini, 5 viole, 2 trombe, 3 tromboni, bc, po 1690, rkp. Archiwum katedralne, Salzburg

Missa ex B, 6 gł. wokalnych, bc, po 1690, rkp. Benediktinerstift Musikarchiv, Seitenstetten

Huc poenitentes, 2 Canti, Alto, Tenore, Basso, chór 2CATB, 2 violini, 2 viole, violone, fagotto, 3 tromboni, 2 org., 1690-1704, rkp. Archiwum katedralne, Salzburg

Requiem à 15 in Concerto, 2 Canti, Alto, Tenore, 2 Bassi, 4 viole di brazzio, 2 trombe basse, 3 tromboni, 2 piffari ad libitum (concerto), 6 głosów wok.alnych (cappella), 1690-1704, rkp. Archiwum katedralne, Salzburg

Missa Alleluia à 26, 8 gł. wokalnych, chór, 6 viole, 2 cornetti, 3 tromboni, 6 trombe, timpano, 6 bc, 1690-1704, rkp. Archiwum katedralne, Salzburg 

Requiem…, 5 głosów wokalnych, 5 viol (concerto), 5 głosów wokalnych (cappella), 3 tromboni ad libitum, po 1692, rkp. Archiwum katedralne, Salzburg

Vesperae longiores ac breviores unacum litaniis Lauretanis…, 4 głosy wokalne, 2 violini, 2 viole (concerto), 4 głosy wokalne (cappella), 3 tromboni (ripieni) ad libitum, wyd. Salzburg 1693 J.B. Mayr

Missa Bruxellensis, 4 gł. wokalne, chór, orkiestra, ok. 1700, rkp. Bibliothèque royale de Belgique, Bruksela

Missa Sti Henrici C-dur, 2 Canti, Alto, Tenore, Basso, 2 violini, 3 violle, 2 clarini, trombe, 3 tromboni, timpani, violone, organo, 1701, rkp. Benediktinerstift, Musikarchiv, Kremsmünster

In festo trium regium, 2 Canto, 2 flauti, 2 oboe, org., rkp. Moravské Zemské Muzeum

Missa Sancti Alexij, Canto, Alto, Tenore, Basso, i b.c., 1725, rkp. Benediktinerabtei Ottobeuren,

Stabat Mater, 4 głosy, bc., 1727, rkp. Archiwum katedralne, Salzburg

Sceniczne:

(muzyka do większości utworów zaginęła)

Chi la dura, la vince. Dramma musicale, libretto F.M. Raffaelini (rkp. partytury w Stadtmuseum, Salzburg), wyst. Salzburg 1687

Alessandro in Pietra. Dramma per musica, libretto F.M. Raffaelini (zachowane w Nationalbibliothek, Wiedeń), wyst. Salzburg ok. 1689

Tratenimento musicale del’Ossequio di Salisburgo, wyst. Salzburg 1699

15 dramatów szkolnych (1679–99), m.in. do sztuki Venceslaus Bohemiae Rex, et Martyr, libretto V. Kaltenkranter (zachowane w Studienbibliothek, Salzburg), wyk. studenci uniwersytetu w Salzburgu 1692

wątpliwego autorstwa:

Ballettae ad duos choros, 2 violini, 2 viole, violone, bc, 1678-1670, rkp. Hudební Archiv Kromieryż

Ciacona violino solo, 1673, rkp. Hudební Archiv Kromieryż.

 

Pisma:

Singfundament, 1694, rkp. Nonnberg Bibliothek, Salzburg.

 

Edycje:

8 Violinsonaten (z b.c.), wyd. G. Adler, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» XI, 1898, także wyd. facsimilowe  «Denkmäler der Musik in Salzburg: Faksimile-Ausgaben» III, 1991

Missa Salisburgensis, Plaudite tympana, wyd. G. Adler, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» XX, 1903,

16 Violinsonaten (Mysterien Mariae), wyd. E. Luntz, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» XXV, 1906, 21959, wyd. D. Glüxam, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» CLIII, 2003, także wyd. praktyczne pt.: Fünfzehn Mysterien, wyd. R. Reitz, Wiedeń 1923, także wyd. facsimilowe «Denkmäler der Musik in Salzburg: Faksimile-Ausgaben» I, 1990Missa Sti Henrici, wyd. G. Adler, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» XLIX, 1918Requiem, wyd. G. Adler, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» LIX, 1923

Serenade mit dem Nachtwächterlied, wyd. P. Nettl, «Nagels Musik-Archiv» CXII, 1934Harmonia artificiosa-ariosa, wyd. P. Nettl i F. Reidinger, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» XCII, 1956, także wyd. facsimilowe «Magdeburger Faksimile Offizin», DL, 2007

Mensa Sonora, wyd. E. Schenk, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» XCVI, 1960

Fidicinium sacro-profanum, wyd. E. Schenk, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» XCVII, 1960

Sonatae, tam aris, quam aulis servientes, wyd. E. Schenk, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» CVI-CVII, 1963

Missa Bruxellensis, wyd. L. Feiniger, Wiedeń 1970

Nisi Dominus, wyd. W. Steude, Lipsk 1972

Instrumentalwerke handschriftlicher Überlieferung, wyd. J. Sehnal, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» CXXVII, 1976

Requiem à 15 in Concerto, wyd. W. Jaksch, Salzburg 1977

Vesperae longiores ac breviores unacum litaniis Lauretanis, wyd. R. Walter, Hilversum 1980

Heinrich Ignaz Biber. Ausgewählte Werke, t. 1: Missa ex B, für sechs Singstimmen und Generalbass, wyd. E. Hintermaier, «Denkmäler der Musik in Salzburg» V, 1987, t. 1: Litaniae de S. Josepho a 20, wyd. E. Hintermaier, «Denkmäler der Musik in Salzburg» IX, 1999, t. 2: Alleluia, Tres reges de Saba veniunt, Laetatus sum, Nisi Dominus aedificaverit, Salve Regina, wyd. J. Sehnal, «Denkmäler der Musik in Salzburg» X, 2001, t. 3: Sonata für Violine und Basso continuo, wyd. R. Moosbauer, «Denkmäler der Musik in Salzburg» XII, 2002, t. 4: Pastorella für Violine und Basso continuo, wyd. R. Moosbauer, «Denkmäler der Musik in Salzburg» XIII, 2002

Missa Alleluia, wyd. W. Jaksch, Stuttgart 1995

Instrumentalwerke handschriftlicher Überlieferung, wyd. J. Sehnal, «Denkmäler der Tonkunst in Österreich» CLI, 1997

Missa Christi resurgentis, wyd. J. Clements, «Recent researches in the music of the Baroque era», CVII, 2000

Chi la dura, la vince. Dramma musicale, «Denkmäler der Musik in Salzburg: Faksimile-Ausgaben» X. 2004