Beauchamp [boszˊan], Pierre (II), znany jako Charles-Louis, *1636 Wersal, †1705 lub 1719 Paryż, syn Louisa, francuski tancerz i choreograf. Otrzymał wykształcenie w zakresie muzyki i tańca. Od ok. 1650 działał jako tancerz i choreograf na dworze Ludwika XIV. W latach 1661–87 był pierwszym dyrektorem nowo ufundowanej przez króla Académie royale de danse. Od 1666 po otrzymaniu stanowiska dyrektora baletu dworu królewskiego dzielił swój czas między obowiązki na dworze i w akademii. Jako tancerz występował do 1701, głównie w rolach dramatycznych. Wykształcił pierwsze pokolenie tancerzy paryskiej Opery. Współpracował ściśle z J.-B. Lullym, opracowując choreografię do jego oper (np. Cadmus et Hermione, 1673; Thésée, 1675) i baletów (np. Ballet de l’Impatience, 1661). Wraz z Lullym i Molierem był współtwórcą nowego gatunku: comédie-ballet (np. Monsieur de Pourceaugnac, 1669, Le bourgeois gentilhomme, 1670). Wprowadził pierwsze zawodowe tancerki na scenę paryskiej opery w balecie Le triomphe de l’Amour (1681, muz. J.-B. Lully). Skodyfikował dotychczasowe osiągnięcia techniczne tańca klasycznego, m.in. ustalił 5 podstawowych pozycji nóg i rąk. Opracował założenia systemu notacji tańca opublikowane później przez R.A. Feuilleta w dziele Choréographie ou l’art de décrire la danse par caractéres, figures et signes démonstratifs (Paryż 1700).
