Barbireau [~rˊo], Barbarian, Barbicola, Barbingant, Barbiriau, Barbirian, Barbyrianus, Barwyrianus, Jacques, Maître Jacques, *ok. 1455 (?) Mons (?), †8 VIII 1491 Antwerpia, franko-flamandzki kompozytor. 21 XI 1447 został mianowany dyrygentem chóru chłopięcego przy kościele Notre-Dame w Antwerpii. Po jego śmierci stanowisko to objął J. Obrecht. Do uczniów Barbireau’a należeli m.in. J. Ockeghem i Jacotin. Barbireau był zaprzyjaźniony z humanistą R. Agricolą, który poświęcił mu jedno ze swych najważniejszych dzieł, De formando studio, utrzymane w formie listu.
Literatura: J. du Saar Het Leven en de Composities van Jacobus Barbireau, Utrecht 1946; Ch. W. Fox Barbireau and Barbingant, „Journal of the American Musicological Society” XIII, 1960; E. Kooiman The Biography of J. Barbireau (1455–1491) reviewed, „Tijdschrift van de Vereniging voor Nederlandse Muzieksechiedenis” XXXVIII, 1988.
Kompozycje:
Terribilment, msza na 3 głosy
Virgo parens Christi, msza na 5 głosów
Faulx perverse, msza na 4 głosy
Kyrie paschale na 4 głosy
Osculetur me, motet na 4 głosy
6 chansons na 3 głosy
Der pfoben swancz, chanson na 4 głosy
Edycje:
Opera omnia, wyd. B. Meier, «Corpus Mensurabilis Musicae» VII, 2 t., Rzym 1954–57
