Augustyn Rafał, *28 VIII 1951 Wrocław, polski kompozytor, krytyk muzyczny i polonista. Studia kompozycji odbył w PWSM we Wrocławiu u R. Bukowskiego (1971–74) i w PWSM w Katowicach u H.M. Góreckiego (dyplom 1978). W 1atach 1969–74 studiował polonistykę na uniwersytecie we Wrocławiu (doktorat 1982 – Zagadnienia pokrewieństw strukturalnych w twórczości artystycznej okresu modernizmu). Od 1973 pracownik Instytutu Filologii Polskiej tegoż uniwersytetu. W 1atach 1979–80 wykładowca języka polskiego w State University of New York w Stony Brook. Współpracownik „Ruchu Muzycznego” i miesięcznika „Odra” oraz Polskiego Radia (m.in. cykl Nowa muzyka, nowa wrażliwość) i TVP (cykl Klasyk, nasz bliski). W 1984–94 wraz z M. Pijarowskim kierował festiwalem Musica Polonica Nova we Wrocławiu. W latach 1981–98 członek Komisji Programowej festiwalu Warszawska Jesień. Współzałożyciel Wydawnictwa Muzycznego „Brevis”. Sporadycznie występuje jako pianista.
Twórczość Augustyna charakteryzuje: asymetria budowy, technika wariacyjna, zmienna metrorytmika (częste rytmy nieodwracalne), harmonia oparta na akordach syntetycznych, bogata kolorystyka, a także silny emocjonalizm i złożony system muzycznych symboli. Niektóre utwory zdradzają wpływ muzyki jazzowej, a także swoiście potraktowanej muzyki repetycyjnej. Uwagę zwracają wirtuozowskie utwory solowe (Wariacje na temat Paganiniego, Varesiana) oraz cykle liryki wokalnej. Utwory orkiestrowe są zazwyczaj krótkie i zwarte, natomiast formy muzyki kameralnej przyjmują niekiedy monumentalne rozmiary (Carmina de tempore). W ostatnich latach Augustyn penetruje obszary muzyki elektronicznej (24-godzinny utwór SPHAE.RA) i text-sound compositions.
Kompozycje:
Instrumentalne:
Utwory podróżne na fortepian, 1971–82
I Kwartet smyczkowy, 1972
Monosonata na fortepian, 1976, wyd. Kraków 1979
Ballada na smyczki, 1977
Atlantyda I na orkiestrę, 1979
En blanc et noir na klawesyn, 1979, wyd. Kraków 1987; 2. wersja na klawesyn i orkiestrę kameralną, 1987
Klangfarbenmelodie na kwartet perkusyjny, 1979
Romans na puzon, kontrabas, kotły i 2 fortepiany, 1980
II Kwartet smyczkowy z fletem ad libitum, 1981, wyd. Kraków 1986
Atlantyda II na orkiestrę i chór, 1983
Long Island Rail Road na skrzypce i przedmioty towarzyszące, 1984
Utwór cykliczny nr 1 na skrzypce, 1986, wyd. Poznań 1990
Varesiana na flet, 1987, wyd. Poznań 1996
Auftakt na orkiestrę, 1989
Wariacje na temat Paganiniego, 1989, wyd. Poznań 1993
Utwór cykliczny nr 2 na kontrabas, 1990, wyd. Poznań 1994
A linea na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową, 1995
Toccata festiva na orkiestrę młodzieżową, 1997
Miroirs na 5 wykonawców, 1997
Wokalne:
Trzy nokturny rzymskie na chór mieszany, 1990, wyd. Poznań 1993
Szczebrzeszyn na chór dziecięcy, 1992, wyd. Poznań 1992
Wokalno-instrumentalna
Carmina de tempore na sopran, fortepian i altówkę, 1981, wyd. Poznań 1998
A Life’s Parallels na głos wysoki i orkiestrę, 1983
5 kaligramów Apollinaire’a na sopran i fortepian, 1991, wyd. Poznań 1998
In partibus na chór męski i fortepian, 1995
Sceniczne:
Figle szatana, balet, wg A. Münchheimera i S. Moniuszki, 1985
Cantus puerorum, pantomima, libretto H. Tomaszewski wg Księgi Daniela, 1993
Muzyka elektroniczna:
SPHAE.RA, 1992
Per Sawa, 1998
Prace:
O melodyce utworów T. Bairda, „Ruch Muzyczny” 1975 nr 8
Pojęcie secesji w zastosowaniu do muzyki, w: Muzyka polska a modernizm, praca zbiorowa, Kraków 1981
Tendencje klasycystyczne w najnowszej muzyce polskiej, „Ruch Muzyczny” 1984 nr 13
Artykulacja słowa u Mahlera, w: «Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu» nr 35, Wrocław 1983
Henryk Mikołaj Górecki jako pedagog, w: «Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu» nr 49, Wrocław 1990
