Stoltz [sztolc] Rosine, właśc. Victorine Noël, *13 II 1815 Paryż, †28 VII 1903 Paryż, francuska śpiewaczka (mezzosopran). Zauważona i wykształcona przez A. Chorona w Paryżu, debiutowała na koncertach w Paryżu i Brukseli (1832). Karierę sceniczną rozpoczęła w 1837 w Théâtre de la Monnaie w Brukseli, u boku A. Nourrita, jako Rachela w Żydówce J.F. Halévy’ego, w dziełach którego święciła dalsze sukcesy w Grand Opéra w Paryżu; brała udział w prapremierach Guido et Ginevra (1838), La reine de Chypre (1841), Charles IV (1843) i Le lazzarone (1844). Ceniona przez H. Berlioza i G. Donizettiego, była pierwszą wykonawczynią partii Ascania w Benvenuto Cellinim Berlioza (1838) oraz roli Leonory, specjalnie dla niej napisanej, w Faworycie Donizettiego (1840). Burzliwy tryb życia i skłonność do intryg doprowadziły w 1847 do odejścia Stoltz z opery paryskiej w atmosferze skandalu. W latach 1850–59 śpiewała w Brazylii, pozostając w bliskich stosunkach z cesarzem Pedrem II. W 1860 występem w Lyonie zakończyła karierę wokalną.
Literatura: G. Bord R. Stoltz de l’Académie royale de musique, Paryż 1909; G. Appolonia La maîtresse du Roi overro vita ed avventure della cantatrice R. Stoltz, w: Stagione lirica, red. F. Bellotto, Bergamo 1998.
