Romański, Stanisław

Romański Stanisław, *7 V 1832 Lublin, †25 XII 1895 Lublin, polski budowniczy organów i fortepianów. Wykształcenie muzyczne zdobył pod kierunkiem ojca — Macieja Romańskiego (organisty) i Franciszka Synka. Notowany początkowo jako nauczyciel muzyki. Od 1851 prowadził zakład budowy organów w Lublinie, w 1882 czasowo w Krasnymstawie, w 1887 w Warszawie, od 1889 ponownie w Lublinie (z synem Stefanem, p.n. Romański Stanisław i Syn). Stanisław Romański zbudował i przebudował kilkadziesiąt organów w Lubelskiem, Zamojskiem, Sandomierskiem, remontował m.in. w 1855 organy katedry w Lublinie (w 1868 rozbudował) i w 1879 wielkie organy klasztoru bernardynów w Kretyndze na Litwie.

Literatura: B. Vogel Instrumenty muzyczne w kulturze Królestwa Polskiego, Kraków 1980; L. Gawroński Organmistrzowie i fortepianmistrzowie w dawnym Lublinie, „Ruch Muzyczny” 1989 nr 5; W. Kapeć Ogólna charakterystyka budownictwa organowego na Lubelszczyźnie w XIX w., „Organy i Muzyka Organowa” IX, 1994.